دو تن از برجسته ترین شاعران معاصر، هوشنگ ابتهاج و محمدرضا شفیعی کدکنی سراینده مهمترین اشعار معاصر ما هستند. این دو شاعر بیشتر شعرهای غنایی سروده اند امّا به باور این پژوهشگر اشعار این دو شاعر دربردارند? جلوه های نمایشی است (نمایشنامه ای و نمایشی). پژوهشگر کوشیده است با تأکید بر رمانس، ملودرام و تحلیل گفتگو که خصیصه های نمایشی محسوب می شوند این جلوه ها را آشکار سازد. تا آنجا که پژوهشگر جستجو کرده زمینه پژوهشی او بکر است و بی پژوهش مانده است و بیشتر بررسی ها و پژوهشها که درباره آثار این دو تن انجام گرفته با رویکردهای دیگر بوده است و این نخستین باری است که گزیده آثار آن دو از دیدگاه نمایشنامه کارانه (دراماتورژیک) مورد بررسی قرار می گیرد. روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی بوده و پژوهشگر با گردآوری و قرائت منابع دست اول کتابخانه ای اکثراً ترجمه نشده پژوهش را مورد بررسی قرار داده است و به این نتیجه رسیده است که آثار شاعران ممتاز غنایی معاصر نیز جنبه های عمومی نمایشنامه ای و نمایشی و اختصاصی نظیر رمانس و ملودرام و گفتگوی دراماتیک را نیز دارا می باشند.