در سالهای اخیر روش میکروتونلینگ رشد سریعی نسبت به روشهای حفاری روباز داشته است. میکروتونلینگ روشی است برای نصب خطوط لوله، کانال ها و آبروهای زیرزمینی که درآن از جک های هیدرولیکی بسیار قوی برای راندن لوله هایی با طراحی مخصوص استفاده می شود. لوله ها در پشت مته حفاری قرار گرفته و همزمان با حفر زمین، توسط مته حفاری به درون زمین رانده می شوند. حاصل این روش احداث یک خط لوله انعطاف پذیر، ناتروا و به لحاظ سازه ای مقاوم است. در برخی از موارد درحین اجرای عملیات تأثیر منفی لرزش های حاصل از لوله رانی افزایش یافته و باعث بروز مشکلاتی مانند نشست و یا برآمدگی سطح زمین می شوند. جهت تخمین نشستهای سیستماتیک آنالیز حساسیت برای سنجش نسبت اهمیت پارامترهای مستقل در میزان نشست های سیستماتیک روش مناسبی است. نشستهای اندازه گیری شده در محل در صورتی که کمتر از 1/2 یا 1/3 مقادیر محاسبه شده باشند فرض بر این است که تغییرات حجم خاک ناچیز و قابل چشم پوشی است.نشستهای بیشتر از این مقدار و برای حالتی که نسبت عمق حفاری به قطر تونل بیشتر از 3 است، قابل قبول نمی باشد. در این مطالعه بااستفاده از مطالعات صحرایی و آزمایشهای آزمایشگاهی، خاک محل و سطح آب زیرزمینی شناسایی شده و بکمک تحلیل عددی تغییرشکلهای بوجودآمده در خاک در حین لوله رانی محاسبه می شود و بامقادیر واقعی حاصل از رفتارسنجی خاک مقایسه می گردد. سپس تاثیر پارامترهایی مانند سطح آب زیرزمینی، جنس خاک، میزان نفوذپذیری خاک، ضخامت لایه خاکی بالای لوله و قطر لوله در میزان تغییرشکل خاک اطراف لوله مورد بررسی قرار می گیرند.