چکیده نظر به این که باری تعالی مدال پر افتخار اندیشه و تفکر را تنها شایسته ی اشرف مخلوقات دانست و نصیب او نمود، از همان بدو خلقت، این موجود الهی در صدد شناسایی خویش و جهان اطرافش برآمد. لذا می توان تاریخ انسان شناسی را با تولد انسان یکی دانست. در طول تاریخ نظرات بسیاری در رابطه با انسان و انسان شناسی مطرح شده است و هر متفکری با استفاده از اصول خاص فکری نظرات خویش را درباره ی آدمی ارائه نموده است. از جمله اندیشمندان عالم که به شناسایی انسان پرداخته و درباره ی او نظراتی ارائه کرده اند، ملاصدرا و فلوطین می باشند. پژوهش حاضر به بررسی دیدگاه های این دو فیلسوف گرانقدر در رابطه با انسان می پردازد و مواضع اختلاف و اشتراک آنها را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد و در نهایت در صدد پاسخ دادن به این پرسش است که انسان شناسی ملاصدرا و فلوطین بر چه عناصری مبتنی است؟ به این معنا که آیا انسان شناسی این دو متفکر صرفاً فلسفی است یا از عناصری چون عرفان و دین بهره برده-اند؟ بر اساس تحقیقات انجام شده فلوطین فیلسوفی است که از عنصر عرفان در انسان شناسی-اش استفاده نموده ولی ردپایی از دین وحیانی خاصی در آن نیست؛ اما ملاصدرا به عنوان فیلسوف برجسته ی اسلامی در انسان شناسی خویش از دین و عرفان و فلسفه بهره مند گشته و معارف خاصی را در این زمینه ارائه نموده است.