هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه میان هوش هیجانی و درک ادبی دانشجویان ادبیات انگلیسی می باشد .این تحقیق بدین منظور صورت گرفت تا دریابیم افرادی که دارای میزان متفاوت هوش هیجانی هستند درک ادبی متفاوتی دارند یا خیر. برای انجام این کار نود دانشجوی ادبیات انگلیسی انتخاب شدندکه هفتادو پنج نفر آنها از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بودند. به علت تعداد کم دانشجویان پسر این رشته در دانشگاه فردوسی پانزده دانشجوی پسر از دانشگاه خیام مشهد نیز در تحقیق حاضر شرکت کردند . از شرکت کنندگان خواسته شد تا به تست هوش هیجانی بار- ان و همچنین تست درک ادبی فورمن پاسخ دهند. از اداره آموزش نیز نمرات درس داستان کوتاه این دانشجویان گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین هوش هیجانی و درک ادبی همبستگی مثبتی وجود دارد . هوش هیجانی با مقیاسهای شخصیتهای داستان وتوصیف جزییات صحنه و اشخاص در تست درک ادبی نیز همبستگی دارد . از بین پنج مقیاس هوش هیجانی تنها دو مقیاس مهارتهای درون فردی و حالت کلی با درک ادبی همبستگی دارند. این دو مقیاس با مقیاسهای شخصیت های داستان و توصیف جزییات صحنه و اشخاص در تست درک ادبی نیز همبستگی دارند . اما هیچگونه ارتباطی بین نمرات درس داستان کوتاه و هوش هیجانی و درک ادبی پیدا نشد . بر اساس تی تست مشخص شد که بین عملکرد دانشجویان دختر و پسر در تست درک ادبی تفاوت چشمگیری وجود ندارد . از طریق بررسی نتایج رگرسیون مشخص شد که براساس نمرات هوش هیجانی دانشجویان می توان عملکرد آنان را در زمینه سوالات مربوط به شخصیتهای داستان پیش بینی نمود .از بین مقیاسهای فرعی هوش هیجانی میتوان بر اساس مهارتهای درون فردی عملکرد دانشجویان را در مقیاس اهداف شخصیتهای داستان و همچنین امتیاز کلی میزان درک ادبی پیش بینی نمود . عملکرد دانشجویان در مقیاس توصیف جزییات صحنه و اشخاص را نیز میتوان بر اساس مقیاس مهارتهای درون فردی تست هوش هیجانی پیش بینی کرد.