متمرکز بودن نظام برنامه ریزی درسی و تهیه این برنامه توسط متخصصان و استادان دانشگاه از وجوه اشتراک این نظام در دو کشور ایران و ژاپن می باشد در حالی که در کشور ژاپن محتوای برنامه درسی بادنیای ملموس دانش آموزان ارتباط بیشتری دارد و همچنین به تفاوت های فردی بیشتر توجه می شود.در بعد استخدام هم گزینش معلمان به صورت متمرکز از وجوه اشتراک در دو کشور و ضرورت کسب گواهینامه معلمی در ژاپن برای شغل معلمی از وجوه افتراق آن با ایران است.