چکیده : حکومت پهلوی بعد از کودتای 28 مرداد رو به سوی دیکتاتوری نهاد و محمدرضا شاه روز به روز بر اقتدار و نفوذ خود می افزود ؛ شاه برای تسلط بر ارکان اصلی حکومت و احیای دیکتاتوری پدرش ، می بایست مهره ای را جایگزین نخست وزیران مقتدر کند تا علاوه بر سکوت در برابر نفوذش، اهرمی برای اجرای خواسته های وی باشد ؛ در این راستا دولت های زاهدی و حسین علا به دلایل مختلف تمام خواسته های شاه را برآورده نمی کردند از این رو منوچهر اقبال برگزیده شد . این پژوهش در پی آن است که برنامه ها و اقدامات داخلی و خارجی کابینه منوچهر قبال را با رویکردی توصیفی - تحلیلی بررسی کند و نقش این کابینه را در جهت تثیت و تقویت سلطنت پهلوی تبیین نماید . نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان دهنده آن است که دولت اقبال هدفی جز بر آورده ساختن مقاصد شاه نداشته و در عوض شاه نیز با حمایت از دولت موجبات بقای آن را فراهم کرد ؛ در این دوره قوه مجریه زیر نفوذ شاه قرا رگرفت و دولت و جامعه در بحران های سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی متعددی غوطه ور شد ؛ اتخاذ سیاست های نا بجا توسط دولت نه تنها وضعیت جامعه را بهبود نبخشید بلکه با وخامت اوضاع و در نهایت اعمال نفوذ دولت در انتخابات بیستمین دوره انتخابات مجلس شورای ملی زمینه های زوال دولت فراهم گردید . واژگان کلیدی : محمدرضا شاه پهلوی ، دولت منوچهر اقبال ، آمریکا ، شوروی ، انگلیس ، عراق ، مصر، کابینه منوچهر اقبال