پژوهش حاضر با هدف«بررسی احکام فقهی و حقوقی تترس کافر بر مسلمانان و استعمال سموم شیمیایی» به روش کتابخانه ای و توصیفی انجام شده است. و در مورد حکم سپر انسانی قرار دادن اسیران بیگناه(تترس) و جایز بودن کشتن آنان بحث می کند.این مسئله در بین اکثر فقهای اسلام مورد اجماع واقع شده است و اتفاق نظر بر این امر دارند که کشتن اسیرانی که سپر انسانی واقع شده اند، بنا بر مصلحت و اضطرار اگر پیروزی مسلمانان منوط بر آن باشد، جایز است ولی هدف کشتن و نابودی دشمن است و اسیران مورد هدف واقع نمی شوند و خون بهای آنان از بیت المال باید پرداخت شود.استعمال سموم شیمایی در مناطق جنگی و مسکونی ممنوع و حرام می باشد. از استدلال های این حکم می توان به احکام فقهی اسلام مانند مصالح مرسله، اضطرار اشاره نمود و احکام حقوقی آن، قراردادهای کنوانسیون ژنو و بین المللی می باشند .امام خمینی(ره) معتقد است صدور حکم از جانب ولی و حاکم اسلامی ناشی می شود و در پرتو آن می تواند با توجه به مصلحت یا مفسده ملزمه ای که تشخیص می دهد حکمی را صادر کند و یا تغییر دهد، و نیز مقرراتی را وضع نماید و آن را تقدم اهم بر مهم می شمارد. تقدم اهم بر مهم, اصلی عقلانی است که اسلام نیز آن را مورد تأیید قرار داده است. این اصل نقش موثری در قابلیت انطباق قوانین اسلام با تحولات زمان ایفا می کند. کلید واژه ها: تترس، سموم شیمیایی، مسلمانان، کافر،فقه، حقوق