چکیده: گنجینه زیویه یکی از مهم ترین و بی نظیر ترین مجموعه با ارزش تمدن ایرانی مربوط به سده هفتم ق.م است که ارزش تاریخی این گنجینه و ویژگی ترکیبی هنر آن، آن را در جایگاه شگفت انگیزترین کشفیات بشر قرار داده است. نقوش و طرح های اشیا زیویه مبین ذهن خلاق، لطافت طبع و ژرفای اندیشه سازندگان آن است. به نظر می رسد نقوش مورد استفاده در زیورآلات زیویه با برخی نقوش مناطق و تمدنهای دیگر مشترکاتی داشته باشد که این خود مبین تأثیر و تأثرات مناطق مختلف بر روی این نقوش می باشد. شناخت و بررسی زیویه و طبقه بندی این آثار به منظور بیان نقوش و شیوه هنری آن دوران بخشی از اصول این کار تحقیقی بوده است که با در نظر گرفتن آثار موجود مورد مطالعه قرار گرفته است. این آثار مشخصاً از لحاظ فرم، شیوه ساخت و بیان اسطوره ای قابل توجه و بررسی است براین اساس هنر زیویه علاوه بر تأثیر پذیری از هنرهای قبل از خود، یک هنر منطقه ای و بومی متأثر از محیط زندگی و عقاید این مردمان است. بی شک تلاش در شناخت معانی و مفاهیم نقوش در اساطیر و هنر ایران و تبیین این نقوش در آثار فلزی و تحلیلشان در عرصه باورها و زندگی مردم ایران باستان، از اهداف این پژوهش می باشد. روش تحقیق در این رساله تاریخی – توصیفی بوده و با توجه به منابع موجود در کتابخانه برای گردآوری مطالب از روش اسنادی (کتابخانه ای) استفاده شده است. از نتایج تحقیق چنین برمیآید که هنر زیویه نشان دهنده آثاری است که هر طرح و نقش آن با فکر و اندیشه ای پایدار و اصیل گره خورده و تبلور اعتقادات آن سرزمین است. از طرفی نمایانگر مهارت هنرمندان این دوره در بکارگیری فنون و ویژگیهایی است که در اثر روابط میان این تمدن و تمدنهای همجوار بوجود آمده است. کلید واژه: گنجینه زیویه، نقش و طرح، مفاهیم نقوش