کمال گرایی با توجه به سبب شناسی و نگهداری انواع گوناگون آسیب شناسی روانی به عنوان سازه ای مهم آشکار شده است که در روابط مختل والد – فرزندی ریشه دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای تأثیر مهارگری روانشناختی مادران و پدران بر کمال گرایی دختران نوجوان تهرانی بود. بدین منظور تعداد 344 دانش آموز دختر سوم دبیرستانی از شهر تهران به شیوه ی تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس های کمال گرایی اهواز، مهارگری روانشناختی مادر و مهارگری روانشناختی پدر را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و تحلیل واریانس انجام گرفت. نتایج نشان داد که مهارگری روانشناختی مادران و پدران بر کمال گرایی دختران نوجوان موثر است و بین کمال گراییِ دخترانِ متعلق به خانواده های دارای سطوح متفاوت مهارگری روانشناختی، تفاوت وجود دارد. ضمناً تحلیل واریانس آشکار کرد که بین تأثیر مهارگری روانشناختی پدر و مادر بر کمال گرایی تفاوت وجود ندارد. بنابراین مهارگری روانشناختی هر یک از والدین بر کمال گرایی تأثیرگذار است و تفاوتی بین میزان تأثیرگذاری مهارگری روانشناختی پدر و مادر بر کمال گرایی وجود ندارد.