چکیده این پژوهش ضمن بررسی توزیع جغرافیایی ارمنی ها، آشوری ها، زرتشتی ها و کلیمی ها در تهران به پیامدهای امنیت اجتماعی آن تاکید دارد. برای این منظور ابتدا طرح تحقیق و مباحث نظری مرتبط با موضوع مطرح شد و سپس ویژگی های جغرافیایی تهران و زمینه های تاریخی - اجتماعی اقلیت های دینی در ایران و تهران مورد بررسی قرار گرفت که معلوم شد وجود عناصر و مولفه های مشترک ملی، تاریخی و هویتی با کلیه اقوام و اقلیتهای دینی از جمله عواملی است که می تواند در شکل گیری هویت جمعی ایرانی نقش بی بدیلی ایفا نماید. تاریخ مشترک تمامی اقوام و اقلیتهای دینی تحت نام ملیت ایرانی، زبان پارسی که در عمق تمام اقوام ریشه دوانیده ، اسطوره های مشترک و قهرمانان و شخصیت های ملی مشترک و بالاخره هویت ایرانی از جمله عناصر پیوند دهنده ای هستند که همگرایی را ممکن و روند واگرایی را در مواجهه با این عناصر پیوند دهنده بسیار ارزشمند با مشکل روبه رو می سازد. بنابراین، مهم ترین فرصت در شرایط کنونی تأکید بر عناصر وحدت بخش مذکور با هدف مقابله جدی با روند قوم و مذهب گرایی می تواند مدنظر قرار بگیرد. الگوهای توزیع جغرافیایی اقلیت های دینی در تهران از زمان قاجار تا کنون در فصل چهارم ارائه شد و مشخص گردید در حال حاضر پراکنش جغرافیایی اقلیت های دینی در تهران از انتظام فضایی خاصی برخوردار نیست. یعنی در بعضی موارد به صورت جدایی گزینی اسکان یافته اند و زندگی می نمایند.و در موارد دیگر به صورت پراکنده در سطح شهر تهران سکونت دارند و علاوه بر این به مرور زمان، ضمن اینکه از حالت گتونشینی و جدایی گزینی خارج شدند، سکونتگاههای خود را از قسمت های جنوب شهر به سمت مناطق شمالی تهران منتقل نمودند. به رغم فراز و فرودهایی که اقلیت های دینی و رابطه آنها در طول تاریخ با حکومت داشته، از منظر امنیت اجتماعی ظرفیت های زیادی برای همگرایی آنها درتهران وجود دارد، که در صورت برنامه ریزی مناسب می توان این ظرفیت ها را از قوه به فعل تبدیل کرد و از فرصتهای آن برای تعمیق امنیت اجتماعی بهره جست. غالب پیروان اقلیت های دینی ساکن شهر تهران خود را جزء جامعه ملی ایرانی می دانند و جامعه اکثریت و حکومت نیز آنها را به عنوان بخشی از اجتماع ملی ایرانی پذیرفته است. بنابر این مشکل امنیتی از سوی پیروان اقلیت های دینی برای جامعه اکثریت و حکومت متصور نیست و از سوی حکومت و جامعه اکثریت نیز تهدیدی علیه پیروان اقلیت های دینی وجود ندارد . بطوریکه پیروان اقلیت های دینی بر اساس قانون اساسی آزادانه به امر اعتقادی و فعالیت های زندگی خود مشغول می باشند.