مفهوم آمادگی الکترونیکی در حوزه های بسیاری مانند کسب وکار الکترونیکی، تجارت الکترونیکی، دولت الکترونیکی، بانکداری الکترونیکی به کار رفته است. در اصطلاح خدمات بهداشت و درمان، آمادگی الکترونیکی یک مفهوم نسبتاً جدید است و تحت عنوان آمادگی سلامت الکترونیک مطرح می شود. آمادگی سلامت الکترونیک به آمادگی جوامع و موسسات خدمات بهداشت و درمان برای مواجهه با تغییرات مورد انتظاری که به وسیله برنامه-های مرتبط با فناوری اطلاعات و ارتباطات به وجود می آید، اشاره دارد. هدف اصلی این پژوهش ارائه الگوی سنجش آمادگی سلامت الکترونیک در ایران است. در این پژوهش الگوی سنجش آمادگی سلامت الکترونیک از طریق مطالعه ادبیات مدل های سنجش آمادگی الکترونیکی و نظرسنجی از خبرگان حوزه فناوری اطلاعات و بهداشت متناسب با شرایط اجتماعی و فناوری کشور طراحی شده است. این الگو دارای چهار بعد «آمادگی فنی، آمادگی پذیرش، آمادگی ارتباطات اجتماعی، آمادگی درون سازمانی» و همچنین دارای 58 شاخص است. روش شناسی ارائه شده در این پژوهش، روش دلفی است. پژوهش حاضر از روش دلفی به عنوان یکی از شیوه های کیفی انجام تحقیق استفاده نمود. البته در این روش برای جمع آوری و تحلیل از روش های کمّی نیز استفاده می گردد. برای تعدیل و اصلاح الگو در مراحل مختلف روش شناسی، از آمار توصیفی و آزمون t- استیودنت استفاده شده است. براساس نتایج پژوهش، بعد آمادگی فنی بالاترین امتیاز را کسب نموده است و سایر ابعاد به ترتیب امتیازی که کسب نموده اند عبارتند از: آمادگی درون سازمانی، آمادگی ارتباطات اجتماعی، آمادگی پذیرش.