مزیت رقابتی از جمله مولفه‏هایی است که ماندگاری سازمان را تضمین می‏کند. کسب مزیت رقابتی، تصادفی و یک شب بدست نمی‏آید، بلکه لازمه آن تدبیر و برنامه ریزی بلند مدت روی ابعاد مختلف فعالیت‏های سازمان است. یکی از این ابعاد حوزه استراتژی سازمان می باشد. سرآمد بودن در حوزه استراتژی بدین معنی است که سازمان دارای این توانایی باشد که استراتژی‏های متمایز پیش برنده نسبت به رقبا را تدوین و بطور موفق اجرا کند. اگر بهترین استراتژی درخور وضعیت سازمان تدوین شود ولی سازمان قدرت اجرایی نداشته باشد، در این صورت استراتژی یا به‏صورت موفق اجرا نخواهد شد و یا این‏که شکست خواهد خورد. در نهایت سازمان به مزیت رقابتی و تعالی دست نخواهد یافت. بنابراین تلاشی سازمان را به تعالی می‏رساند که علاوه بر عارضه یابی، به سازمان در تدوین استراتژی‏های پیش برنده و تحقق استراتژی‏های تدوین شده کمک کند. از جمله استراتژی‏های موفق کسب امتیاز بالا در مدل‏های کیفیتی است، که یکی از معتبرترین و جامع‏ترین این مدل‏ها efqm می‏باشد. لیکن موانعی در این کاراست که موضوع تحقیق حاضر شده و نشان می دهد چرا برخی از سازمان‏ها با توجه به اتخاذ استراتژی درست و منطقی نمی‏توانند از مدل‏ها ی کیفیتی روز دنیا استفاده کنند. تحقیقات متعددی مشخص کرده‏اند که استانداردها و ابزارهای تعیین شده توسط بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت با شرایطی که سازمان‏ها (خصوصاً ایرا ن) در آن فعالیت می‏کنند، کاملاً هماهنگ نیست. در این تحقیق پس از بررسی کامل مدلefqm ، پرسشنامه‏ای را جهت چرایی عدم موفقیت شرکت‏های تولیدی شهرستان سمنان در بکارگیری این مدل و تعیین نقاط ضعف، عارضه‏ها و نقاط قوت و فرصت‏های موجود طراحی نموده و آن‏را میان خبرگان صنعت تولید و واحدهای تحقیقات آن‏ها توزیع کرده و با تحلیل داده‏ها به کمک مدل ahp میزان اهمیت هر شاخص و تاثیر آن از نقطه نظر خبرگان مشخص شده است. نتیجه حاصل نشان داده که آماده نبودن زیرساخت ها در صنعت کشور و نبود رقابت، نوع نگرش سنتی به کیفیت و تفاوت ساختار درک شده برای شاخص‏های مدلefqm صنایع تولیدی با ساختار ارائه شده توسط بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت تفاوت داشته و باعث عدم موفقیت اجرای این مدل شده است.