در این پژوهش، به تجزیه و تحلیل و نشانه شناسی پیکره های جانورسان هزاره اول پیش از میلاد در مناطق گیلان و آذربایجان از منظری نمادپردازانه و تصویرسازانه، پرداخته می شود. هدف از این پژوهش کسب آگاهی و شناختِ ارزش های محتوایی و دیداری پیکره های جانورسان هزاره اول پیش از میلاد، با تمرکز بر تأثیر آیین ها و اعتقادات در خلق آثار، اصول اغراق ها و کژنمایی ها، رابطه تخیل هنرمندانه و ثبت واقعیت، قرابت با دیگر تمدن-ها، تأثیر شناخت هنرمند از پیرامون خود و تخیل در پیکره های جانورسان می باشد. از تحلیل آثار می توان اذعان داشت آیین و اعتقادات انسان کهن مهم ترین منشاء آثار بوده است. انسان عصر آهن خدایانشان را به شکل موجودات روی زمین مجسم می کرد. او اشکال را به فرم های ساده هندسی و نمادین تبدیل می کرد و با تأکید بر قسمت هایی، نیاز و باور خود را قدرت بیشتری می بخشید. افزون بر این، تفاوت در کیفیت ساخت پیکره ها نشان آن است که هنرمندان آن ها متفاوت، اما تجلی پیوند یک مکتب هنری بوده اند. هنرمند مفرغ ساز با تجسمی خیال پردازانه و نه صرفاً برداشتی واقع گرایانه به درون اثر، سعی می کند آن را به صورت کاربردی، جاودان گذارد. مکتب مارلیک در تقابل با هنر آشوری دارای دو سبک هنریِ بومی منطقه و الهام گیرنده از سبک های هنری گذشته بوده است.