هدف این پژوهش توصیف و طبقه بندی خطاهای املایی زبان انگلیسی بر اساس نوع خطا، سطح خطا و نوع اطّلاعات به کار رفته در پردازش صورت های املایی است. این پژوهش در پنج فصل گردآوری شده است: در فصل اوّل درباره ی کلیات پژوهش مانند پرسش ها، فرضیه ها، و روش شناسی پژوهش مطالبی ارائه شده است. در فصل دوم پیشینه ای از پژوهش های انجام شده پیرامون شش موضوع ارائه شده است: ویژگی های نظام نوشتاری، آموزش و اهمیت نوشتار، مهارت های نوشتاری، مشکلات املایی و نوشتاری، خطاها و اشتباهات املایی و نوشتاری و علّت و منشأ خطاهای املایی. در فصل سوم مباحث نظری پیرامون سه موضوع عنوان شده است: -تکامل نظام های نوشتاری و ماهیت خط و نوشتار زبان انگلیسی، - مراحل هجی کردن، مراحل رشد نوشتاری و مدل نوشتاری، - و طبقه بندی خطاها از دیدگاه گارمن. سه گروه دانش آموز از پایه ی سوم راهنمایی و از مدارس مختلف انتخاب شده، سپس داده های پژوهش در دو بخش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. در بخش نخست برگه های دیکته جمع آوری و خطاهای آن ها از نظر نوع و سطح خطا مورد ارزیابی قرار گرفته اند. در بخش دوم، آزمونی اجرا شده و خطاها از نظر نوع اطّلاعات به کار رفته در خط ارزیابی شده اند. در فصل پنجم فرضیه ها و پرسش های پژوهش، مجدداً مطرح شده و با توجّه به تحلیل آماری در فصل پیشین به آن ها پاسخ داده شده است. بر اساس یافته های این پژوهش بیشترین خطاهای املایی مربوط به دو خطای حذف و جانشینی می باشد. بیشترین خطا در سطح نوشتاری مربوط به نویسه و در سطح زبانی مربوط به واژه می باشد. واژه هایی که صورت های املایی آن ها با استفاده از اطّلاعات آوایی پردازش می شوند کمترین خطاها را دارند. و آن هایی که با استفاده از اطّلاعات ترکیبی پردازش می شوند در مقایسه با اطّلاعات دیداری خطاهای بیشتری دارند؛ اگرچه این اختلاف چندان معنادار نیست. در میان واژه هایی که با اطّلاعات ترکیبی پردازش می شوند نیز اطّلاعات رسم الخطی با اختلاف ناچیز بیشترین تعداد خطاها را دارد.