هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه تعارض ادراک شده والدین با عزت نفس و سلامت روان دانش آموزان شهر تهران بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان پایه اول، دوم و سوم دبیرستان های شهر تهران تشکیل می دادند. اما با توجه به اینکه آموزش و پرورش با اجرای این تحقیق در مناطق مختلف، همکاری لازم را نداشت، در نتیجه منطقه 2 بعنوان جامعه آماری و نمونه ای متشکل از 300 دانش آموز از چهار دبیرستان دخترانه و پسرانه در دسترس غیر انتفاعی که حاضر به همکاری بودند، انتخاب شدند و به پرسش نامه های تعارض ادراک شده بین والدین، عزت نفس کوپر اسمیت، و آزمون سلامت عمومی (ghq-28) پاسخ گفتند. تحلیل داده ها نشان داد که چهار بعد سلامت روان با تعارض ادراک شده والدینی رابطه مثبت دارد(همه آنها در سطح 1 درصد معنی دار بودند به جز بعد اضطراب که در سطح 5 درصد معنی دار بود)؛ بدین معنا که هر چه نمرات تعارض ادراک شده بالاتر باشد، نمرات مربوط به افسردگی، اظطراب، علایم جسمانی، و اختلال در کارکرد اجتماعی نیز بالا می رود. همچنین چهار بعد عزت نفس و همچنین نمره کلی عزت نفس با تعارض بین والدینی رابطه منفی و معنا داری داشت( در سطح 1 درصد معنی دار بود)، بدین معنی که هر چه تعارض ادراک شده بین والدین بیشتر باشد؛ نمرات عزت نفس نوجوان کمتر می شود. بررسی تاثیر متغییر جنسیت به عنوان یک متغییر تعدیل کننده نشان داد که رابطه بین سلامت روان و تعارض ادراک شده والدینی، در مورد دختران معنی دار، ولی در مورد پسران معنی دار نیست. این در حالی است که رابطه بین عزت نفس با تعارض ادراک شده بین والدین در هر دو جنس، معنی دار است، ولی برای دختران این رابطه خیلی قدرتمند است. واژگان کلیدی: عزت نفس، تعارض ادراک شده بین والدین، سلامت روان، جنسیت