هدف پژوهش حاضر، تحلیل تفاوت گروه های اجتماعی ساکن در محله نُه منطقه دوازده شهر تهران از منظر ادراک امنیت اجتماعی و تاثیر آن بر استفاده از فضاهای عمومی موجود در محله می باشد، تا از این طریق شناختی درباره برابری و یا نابرابری گروه های اجتماعی، در بهره گیری از فضاهای عمومی حاصل آید. در نهایت، پژوهش حاضر، عوامل اثرگذار بر ادراک امنیت اجتماعی را مورد سنجش قرار می دهد. داده های مورد استفاده در پژوهش، از نوع داده های اولیه می باشد و از طریق پرسش نامه جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از انواع روش های آماری، به ویژه، آزمون کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که امنیت اجتماعی در محله نُه، هم در شب و هم در روز، کمتر از حد مطلوب است و گروه های اجتماعی نیز از این نظر، تفاوت معناداری با هم دارند. آزمون کروسکال والیس نتایج همسانی را برای میزان استفاده از فضاهای عمومی در محله نشان داد. آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ارتباط معناداری را میان ادراک امنیت اجتماعی و میزان استفاده از فضاهای عمومی در محله در سطح 0.00 و با مقدار ضریب همبستگی 0.196 نشان می دهد. در نتیجه، میزانِ بیشتر استفاده از فضاهای عمومی همراه با وضعیت بهتر افراد از نظر درک امنیت اجتماعی می باشد. استفاده از روش تحلیل رگرسیون، به منظور سنجش عوامل اثرگذار بر ادراک امنیت اجتماعی بیانگر این موضوع می باشد که از میان متغیرهای مورد مطالعه، متغیرهای بی نظمی کالبدی، حمایت اجتماعی، جنسیت، انسجام اجتماعی، حضور پلیس و شبکه اجتماعی دارای ارتباط معناداری با متغیر ادارک امنیت اجتماعی هستند و 31.7% متغیر ادراک امنیت اجتماعی را تبیین می نمایند. استفاده از آزمون کای اسکویر نشان داد که محله نُه، از نظر تمام متغیرهای فوق، پایین تر از حد مورد انتظار می باشد.