نام پژوهشگر: فتح اله عباسی
فتح اله عباسی جمال الدین مرتضوی
یکی از اقسام نثرفارسی نثر خطابه ای است که تعبیر ادبیliteraryexpression)) به گونه ای هنرمندانه و نظام مند، یکی از اشکال تکامل یافته اقسام سخنوری درجهان اسلام محسوب می گردد. این شیوه که ازقرن دوم درقالب مواعظ زاهدانه آغازشده بود، درقرن هفتم بابن مایه هایی آمیخته با بلاغت وحکمت به اوج بالندگی رسید؛ ظهورعرفان و تصوف به عنوان تلقی هنرمندانه ای از دین، تغییرات گسترده ای در ساحت سخنوری پدید آورد، به گونه ای که تعلیمات خشک فقها و بیان نا آشنای فلاسفه و متکلمین را اعتبار تازه ای بخشید و با آداب و رسوم خاصی که درتاریخ بدان افزوده شد ، تاروزگار ما ، به شکل مجالس روضه خوانی و سخنرانی باقی مانده است .دراین پژوهش نخست ازگونه های مختلف سخنوری یاد می گردد و آنگاه ساختار مجلس گویی مورد واکاوی قرارمی گیرد و ضمن برشمردن مجلس گویان بزرگ ، نمونه هایی از مجالس آنان بیان می شود. درحّد امکان به نقد ساختاری این مجالس پرداخته خواهد شد .