چکیده سلب مالکیت و ملی کردن یا همان مصادره ، از موارد مبتلا به در حقوق بین الملل سرمایه گذاری می باشد که از اواسط قرن بیستم ( 1960میلادی به بعد )، در حقوق بین الملل به صورت یک حق مشروع شناخته شده است؛ اعمال این حق، مطلق نبوده و منوط به تحقق شرایطی نظیر وجود نفع عمومی وپرداخت غرامت، مشروع شناخته شده است. در فضای کنونی حقوق بین الملل سرمایه گذاری، دیگر شاهد ملی سازی های کلاسیک_ که به دنبال استقلال کشورهای تحت استعمار در دهه 60 میلادی به کرات اتفاق افتاد_ نیستیم؛ بلکه انجام یکسری افعال از سوی کشور میزبان، نظیرمعاملات اجباری ومداخله در مدیریت ، آن هم در شرایطی خاص ، که سرمایه گذار خارجی را در عمل ، از حقوق مالکانه خویش محروم میسازند _ بدون آنکه اعلامیه ای رسمی دال بر سلب مالکیت از سوی کشور میزبان در میان باشد _ تحت عنوان مصادره غیر مستقیم (خزنده) شناخته می شود.