چکیده کشور ایران به لحاظ اقلیمی جزء مناطق خشک وکم باران محسوب میگردد. به همین دلیل احداث سد جهت ذخیره کردن آب و یااستفاده از انرژی آب جزء مهمترین کارهای زیر بنایی و عمرانی کشور به حساب می آیند. در همین راستا در برنامه ریزی توسعه اقتصادی کشور، جایگاه والایی برای سدسازی و مهار آبهای سطحی اختصاص داده شده است. از جمله مشکلات برخی پروژه های سدسازی مسئله فرار آب از مخزن سد، عدم رفتار مناسب و یکنواخت پی و تکیه گاه های سد می باشد که در برخی از موارد منجر به گسیختگی سازه و انجام هزینه های سرسام آور شده است. برای فائق آمدن بر این دسته از مشکلات از روش های بهسازی زمین استفاده می کنند. یکی از این روشها تزریق است که بدلیل هزینه بربودن آن معمولا آخرین روش انتخابی برای بهسازی می باشد. بوسیله تزریق می توان پرده ای آببند احداث نمود که وظیفه آن آب بندی پی و تکیه گاه های سد می باشد. کاربرد دیگر تزریق تقویت و یکسان کردن رفتار پی وتکیه گا هها می باشد. دریک پروژه سدسازی زمانی نیاز به تزریق تشدید می شود که شرایط زمین شناسی سداز لحاظ تراوایی ومقاومت دارای وضعیت مناسبی نباشد بویژه اگر مشخصات سازه ای نیاز به بهسازی گسترده ای داشته باشد. سد سررود در شهرستان کلات در شمال استان خراسان رضوی که موضوع تحقیق این پایان نامه می باشد جزء چنین سدهایی است که این نیاز به صورت چشمگیری در آن مشاهده می شد. بنابراین در این پژوهش ابتدا با استفاده از عکسهای ماهواره ای و بازید های صحرائی مشخص گردید، که موقعیت سد سررود در پهنه گسلی قرار دارد. لذا با استفاده از این مشا هدات خطرات ساختگاه بررسی شد. همچنین پی محور و شوت سرریزاز لحاظ گسله بودن مورد ارزیابی قرار گرفت ومشخص گردید، جناح چپ تحت تاثیر این گسلها قرار گرفته است. با بررسی کیفیت توده سنگ ساختگاه وآزمایشهای نفوذ پذیری محور سد، رفتار پی مورد ارزیابی قرار گرفت ومشخص گردید که جناح چپ نسبت به جناح راست از نفوذ پذیری بیشتری بر خوردار می باشد. همچنین پهنه بندی محورسد بر اساس پارامتر های زمین شناسی مهندسی و آزمایشهای نفوذ پذیری انجام گردید و در نهایت پهنه بندی بیشترین محدوده خورند دوغاب بر اساس این پارامتر ها و با استفاده از مدل ahp تهیه گردیده است.