از انجا که ارزیابی عملکرد کارکنان به منظور تشخیص نقاط ضعف و قوت، افزایش توانایی ها، شایستگی و اتخاذ تصمیمات مدیریتی مناسب صورت می گیرد و لازمه مدیریت پویا است و با توجه به اینکه کارکنان توانمند به سازمان خود به نحو شایسته نفع می رسانند، آنها زندگی و مشاغل خود را هدفمند می پندارند و این تلقی آنها منجر به بهسازی مستمر در سیستم ها و نظام کار می گردد. توانمندسازی کارکنان، محوری ترین تلاش مدیران در نوآفرینی، تمرکز زدایی و حذف دیوان سالاری در سازمانها می باشد. توانمند کردن افراد موجب می شود تا مدیران و سازمان سریع تر و بدون اتلاف منابع به اهداف خود نائل شوند. توانمندسازی موجب می شود که کارکنان، سازمان و شغل را از آن خود بدانند و از کار کردن در آن به خود ببالند. بدون توانمندسازی، نه مدیران و نه سازمانها نمی توانند در درازمدت کامیاب باشند. در این پژوهش سعی بر ان شده تا ابعاد سنجش عملکرد و توانمندسازی منابع انسانی استخراج گردد و همچنین ابعاد انها بوسیله تکنیک تاپسیس رتبه بندی شوند و در ادامه به تاثیر ابعاد توانمندسازی بر عملکرد کارکنان با استفاده از تکنیک کارت امتیازی متوازن و شبکه عصبی مصنوعی بپردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بعد مشارکت از ابعاد توانمندسازی و بعدمهارت فنی از ابعاد عملکرد کارکنان بیشترین اهمیت را داشته است همچنین بر اساس تکنیک شبکه عصبی بدین نتیجه رسیدیم که بعد ابتکار و نواوری بیشترین تاثیر را بر بعد فردی دارد، بعد رهبری بیشترین تاثیر را بر بعد مهارت انسانی دارد،بعد تشویق و ترغیب بیشترین تاثیر را بر بعد مهارت ادراکی دارد ، بعد ابتکار و نواوری بیشترین تاثیر را بر بعد مهارت فنی دارد و در نهایت بعداستراتژی و خط مشی بیشترین تاثیر را بر کل ابعاد عملکرد کارکنان دارد