توپوگرافی منطقه به نحوی است که از شمال به جنوب دارای شیب ملایم و در قسمتهای مختلف شیب متفاوت دارد. زمین شناسی منطقه از پرکامبرین تا کواترنر را شامل می شود. براساس نتایج اقلیمی حاصل از روش دومارتن محدوده در اقلیم خشک قرار می گیرد و براساس طیقه بندی اقلیمی آمبرژه در منطقه نیمه خشک نسبتاً گرم واقع اس، متوسط بارندگی سالیانه در این ایستگاه 249،6 میلی متر است و بیشترین بارندگی در بهار و پاییز رخ می دهد. مهمترین رودخانه های محدوده آب بر و هزاررود است که فصلی می باشند. سیمای ریخت شناسی منطقه مورد مطالعه به 3 واحد ژئومورفولوژی: کوهستان، دشت و تپه ماهور تقسیم می شود. با توجه به تحقیقات صورت گرفته در این تحقیق مهمترین تحولات ژئومورفولوژی موجود در محدوده فعالیتهای تکونیکی می باشد که به علت دو گسل راندگی در امتداد هم و گسلهای فرعی در قسمت های میانی دشت وجود اراضی بدلندی، بسترهای طغیانی، مخروط افکنه ها، زمین لغزش ها و اشکال ناشی از هوازدگی شیمیایی و هوازدگی فیزیکی می باشد. تحولات ژئومورفولوژیکی که در بحران خیزی محمده اثر دارند وقوع زمین لرزه ، سیل، فرسایش و تولید رسوب می باشد به منظور برنامه ریزی و مدیریت قبل از بحران یک سری پیشنهاداتی ارائه می گردد که شامل برنامه ریزی در جهت توسعه شهر آب بر به سمت غرب و جلوگیری از رشد عمودی (ساختمان های چند طبقه) در آینده مخصوصاً به سمت جنوب و در زمینه سیل با توجه به کوهستانی بودن منطقه اجرای عملیات آبخیزداری با توجه به راهکارهای مناسب و برای مقابله با لغزش انجام زهکشی در توده ی لغزش انجام زهکشی در توده لغزشی عنوان شده است.