تک لایه های خودآرا نانوساختارهایی هستند به ضخامت یک مولکول که روی سطح جامد، بطور خودبخود تشکیل می شوند. سطح اصلاح شده به این روش می تواند مستقیماً به عنوان حسگر به کار رود، و یا به عنوان بستری برای اصلاح بیشتر جهت ساخت حسگرهای پیشرفته مورد استفاده قرار گیرد. یکی از روش های تثبیت لایه های بیشتر بر روی تک لایه های خودآرا استفاده از چسب یون فلزات می باشد. این روش دارای محاسن زیادی در مقابل سایر روش های اتصال کووالان می باشد. از مهمترین این محاسن می توان به حذف فعال کننده ها و ترکیبات آلی اتصال دهنده اشاره کرد. در این پایان نامه ابتدا سطح طلا توسط تک لایه خودآرای 3-مرکاپتوپروپیونیک اسید اصلاح و سپس یون سیترات به کمک چسب یون زیرکونیوم(iv) و یا یون هافنیوم(iv)، روی سطح جمع آوری گردیده است. این رفتار مبنای ساخت حسگر یون سیترات در این کار می باشد. برای ارزیابی گزینش پذیری حسگر تهیه شده با یون زیرکونیوم(iv) و یا هافنیوم(iv)، مزاحمت چند کاتیون، آنیون و مولکول زیستی معروف همراه با سیترات در ادرار، مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد که یون فسفات برای اندازه گیری سیترات یک مزاحم اصلی است. یون کلسیم در phهای بالاتر از 10 با فسفات بطور کمّی رسوب ca3(po4)2 تشکیل می دهد. از این خاصیت برای حذف اثر مزاحمت فسفات استفاده شد. پایداری حسگر با ثبت ولتاموگرام موج مربعی آن در محلول استیک اسید 1/0 مولار، حاوی سدیم پرکلرات 1/0 مولار در حضور ردیاب [fe(cn)6]3? پس از گذشت یک هفته بررسی شد. پس از این مدت تغییر قابل توجهی در پاسخ الکترود مشاهده نشد. از رسم منحنی های سنجش با روش های ولتامتری موج مربعی و طیف سنجی مقاومت انتقال الکترون، امکان اندازه گیری سیترات در نمونه ادرار طبیعی و نمونه ادرار سنتز شده بررسی شد. مقایسه نتایج به دست آمده با مقادیر به دست آمده با روش آنزیمی معمول در آزمایشگاه های تشخیص طبی نشان داد که (au-mpa-zr(iv و (au-mpa-hf(iv یک حسگر عالی و سریع برای اندازه گیری یون سیترات در ادرار می باشد.