هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر چند محیط نگهداری، درجه حرارت و مدت زمان بر نگهداری کوتاه مدت تخمک بارور نشده ماهی قرمز (bloch, 1782 carassius auratus gibelio) بود. بر اساس محیط نگهداری، گروه های آزمایشی به 5 گروه مقابل تقسیم شدند: نگهداری در مایع سلومیک طبیعی، نگهداری بدون رقیق کننده، نگهداری به همراه رقیق کننده دتلاف، نگهداری در مایع سلومیک مصنوعی و نگهداری در محوطه تخمدانی و شرایط بدن. تخمک های متعلق به هر گروه آزمایشی (به غیر از نگهداری در شرایط بدن) در دو تیمار دمایی یخچال و محیط و برای مدت زمان های 20، 30، 60 و 120 دقیقه نگهداری شده و با فرا رسیدن هر یک از زمان های مذکور با اسپرم تازه حاصل از چندین مولدین نر لقاح یافته و انکوباسیون شدند. تخمک های گروه کنترل هر گروه نیز در زمان صفر (بدون نگهداری) بارور گردیدند. هر گروه دارای 9 تیمار و 3 تکرار به ازای هر تیمار بود. در شرایط نگهداری در بدن، مولدین در درجه حرارت محیط نگهداری شده و پس از آغاز اوولاسیون، مولدین در زمان های آغاز مشاهده اوولاسیون، 20، 30، 60 و 120 دقیقه پس از اوولاسیون تخم کشی شده و تخمک ها بارور و انکوباسیون شدند. درصد جنین های چشم زده، تخمه گشایی و بدشکلی (دفرمه شدگی) لاروی به عنوان شاخص های باروری و کیفیت تکثیر ثبت گردیدند. نتایج حاصل نشان داد که در تمامی گروه های آزمایشی (غیر از نگهداری تخمک ها در شرایط بدن)، با افزایش زمان نگهداری میزان چشم زدگی و تخمه گشایی به صورت معنی داری کاهش پیدا کرد. در گروه آزمایشی نگهداری در مایع سلومیک طبیعی، پس از گذشت 120 دقیقه، در شرایط دمایی محیط و یخچال درصد چشم زدگی و تخمه گشایی به صفر درصد رسید. در شرایط نگهداری بدون رقیق کننده، با گذشت 2 ساعت از نگهداری تخمک ها، میزان چشم زدگی و تفریخ در دمای یخچال به ترتیب به 73/15 و 71/62 و در دمای محیط به 6/9 و 6/54 رسید. در محیط نگهداری دتلاف نیز پس از گذشت 120 دقیقه نگهداری، در تیمار دمایی محیط میزان جنین های چشم زده و تفریخ به 0 درصد و در شرایط دمایی یخچال به 6/3 و 49/21 درصد رسید. در گروه آزمایشی نگهداری تخمک ها در مایع سلومیک مصنوعی هم پس از 120 دقیقه نگهداری میزان چشم زدگی و تفریخ در تیمار دمایی محیط به 0 و در شرایط دمایی یخچال به 19/9 و 63/33 رسید. در گروه آزمایشی نگهداری تخمک ماهی قرمز در شرایط بدن، با گذشت دو ساعت از آغاز اوولاسیون کاهش معنی داری در درصد چشم زدگی و تخمه گشایی مشاهده نشد. از سوی دیگر، تخمک های نگهداری شده در تیمار دمایی یخچال دارای راندمان بالاتر و تعداد تخم های چشم زده و هچ شده بیشتری نسبت به تیمار دمایی محیط در کلیه گروه های آزمایشی بودند. همچنین نتایج ثبت شده از تعداد لاروهای بدشکل نشان داد که افزایش معنی داری در تعداد این لاروها با افزایش زمان نگهداری تخمک ماهی قرمز وجود نداشت. به طور کلی و با توجه به شرایط آزمایشی و یافته های حاصل از این آزمایش می توان بیان نمود که رقیق کننده های به کار رفته در این آزمایش برای نگهداری کوتاه مدت تخمک ماهی قرمز چندان مناسب نبودند.