هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه ی متغیرهای فردی و کلاسی مربوط به باورهایی از معلمان ریاضی دوره ی متوسطه است، که بر روش تدریس تاثیر می گذارند.روش تحقیق از نوع توصیفی پیش بینی است. شرکت کنندگان شامل 19معلم ریاضی دوره ی متوسطه و 24 دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش ریاضی، هم چنین150 نفر از دانش آموزان دوره ی متوسطه شهر کرمان می باشد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ی پیمایش باورها، پرسشنامه ی پیمایش ساخت و سازگرایی محیط کلاس درس، مصاحبه ی نیمه ساخت یافته و مشاهده ی کلاس درس می باشد.داده های کمی به روش تحلیل خوشه ای بررسی و داده های کیفی به روش تحلیل محتوا تلخیص و ساختاربندی گردیدند. یافته های حاصل از داده های پژوهش نشان داد: • در حالی که به نظر می رسید بسیاری از معلمان باورهای حل مسئله و دانش آموز محور دارند، تعداد قابل ملاحظه ای راجع به مناسب و مقتضی بودن این باورها در عمل مطمئن نبودند. • معلمان زن نسبت به همکاران مرد خود، بیشتر از رویکردهای دانش آموز محور در تدریس استفاده می نمایند. • سابقه ی تدریس به تنهایی برای معلمان کافی نیست تا باورهای آن ها راجع به یادگیری ساخت و سازگرا شود. • بررسی پیمایش ها، مصاحبه ها و مشاهدات کلاس درس، منجر به شناسایی 7 باور شد که با اصول ساخت و سازگرایی مطابق می باشند. • امکان دارد معلمان ریاضی، باورهای متفاوتی درمورد ماهیت ریاضی به عنوان یک رشته ی علمی و یک موضوع مدرسه ای داشته باشند