گندم از مهمترین محصولات استان خراسان رضوی است و همواره بیشترین سطح زیر کشت استان را به خود اختصاص داده است. سن گندم از آفات کلیدی این محصول است و هرساله سمپاشی‎های فراوانی برای کنترل این آفت صورت می‎گیرد. با توجه به نقش حیاتی و راهبردی محصول گندم در نظام مصرفی، بهره گیری مطلوب از منابع و عوامل تولید در تولید این محصول اهمیت می یابد. با توجه به پیچیدگی های باطنی رابطه سطح زیان اقتصادی ارائه شده توسط پدیگو (1986) -رابطه متداول- همچنان برای سادگی کار از رابطه متداول استفاده می شود. در این مطالعه تلاش شده است با استفاده از داده های مقطع زمانی سال زراعی 1389-90 مربوط به 132 گندم کار آبی مشهد، سطح زیان اقتصادی متداول با وارد نمودن هزینه های زیست محیطی و ضریب ریسک گریزی، بسط داده شده و اعتبار آن مورد ارزیابی قرار گیرد. نرم کنترل با پوره سن(سطح زیان اقتصادی) برای گندم آبی در الگوی متداول از 34/2 تا 69/2، الگو با لحاظ هزینه های زیست محیطی از 05/3 تا51/3، الگو با ضریب ریسک گریزی از 01/2 تا 26/2 و الگو با لحاظ هزینه های زیست محیطی و ضریب ریسک گریزی از 95/2 تا 63/3 عدد در مترمربع بسته به نوع سیستم مدیریتی مورد استفاده در مزرعه به دست آمده است. اعتبار سنجی هر یک از این نتایج با منحنی خسارت گیاه و نظرات کارشناسان استان مورد بررسی قرار گرفته و اعتبار آنها تأیید شده است. با توجه به اعتبار الگوها و این نکته که مطالعه حاضر اولین مطالعه ای است که هزینه های زیست محیطی و ضریب ریسک گریزی را در سطح زیان اقتصادی لحاظ کرده، توصیه می شود در مطالعات آتی از این الگو بهره گرفته شود.