استفاده از گرانیت به عنوان سنگ ساختمانی و تزئینی به دلایل ویژگی مناسب مانند مقاومت بالا، دوام بالا، جلا پذیری و تنوع رنگ و بافت و جنبه های زیبا شناختی آن بطور روز افزونی در حال افزایش می باشد. پارامترهایی مهندسی مانند آزمایشات مقاومت فشاری تک محوری، مقاومت کششی برزیلین، آزمایش تعیین شاخص مقاومت بار نقطه ای و همچنین خصوصیات فیزیکی شامل اندازه گیری پارامتر های دانسیته خشک، دانسیته اشباع، تخلخل و جذب آب نیز برای ارزیابی سنگها ی ساختمانی باید مورد توجه قرار بگیرند. در تحقیق حاضر به بررسی این خواص مهندسی و فیزیکی درسه نمونه ازگرانیتهای مورد استفاده جهت سنگهای ساختمانی و تزئینی پرداخته شده است.گرانیتهای مورد مطالعه به عنوان بخشی از گرانیت مشهد در قسمت جنوب شرقی شهر مشهد، در مسیر جاده سد طرق واقع در روستای ده غیبی و در ارتفاع متوسط 1031 متری از سطح دریا قرار گرفته است. آزمایش شاخص دوام برای هر 3 نمونه گرانیتی در5 مرحله انجام شد. نتایج به دست آمده از آزمایش شاخص دوام در آب شرب نشان می دهدکه نمونه ها دارای دوام مناسبی بعنوان استفاده در سنگهای ساختمانی نیز می باشند. آزمایشهای مکانیکی روی سه مغزه از هر نمونه گرانیتی، مجموعا 9 مغزه انجام گرفت. نتایج بدست آمده از آزمایشهای مکانیکی نشان می دهد که گرانیت ده غیبی وگرانیت مشهد(2) شرایط استاندارد استفاده از گرانیت به عنوان سنگ ساختمانی که توسط astm ارائه شده است را تامین می کند. در نهایت با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از این دو نمونه گرانیتی برای استفاده در ساختمان ها و سنگ های تزئینی پیشنهاد می گردد.

ارزیابی پروژه های آبخیزداری امروزه از بنیادی ترین مسائلی است که در کشورها به منظور برنامه ریزی های آینده درزمینه طرح های اجرایی و مدیریت منابع طبیعی انجام می گیرد. با توجه به نبود تجهیزات لازم به منظور اندازه گیری و ثبت تغییرات ایجاد شده در وضعیت سیلاب، فرسایش و رسوب حوزه های آبخیز، بهره گیری از مدل های توزیعی هیدرولوژیکی جهت همانندسازی رفتار حوزه در پیش و پس از فعالیت های آبخیزداری ابزاری کارآمد در دستیابی به این هدف ها می باشد. بدین منظور در تحقیق حاضر از مدل hec-hms برای مقایسه تغییرات دبی قبل و بعد از اقدامات آبخیزداری استفاده گردید. جهت تعیین اثر اقدامات آبخیزداری، زمان تمرکز و cn در شرایط قبل و بعد از اقدامات محاسبه و با اعمال تغییرات ایجادشده در ورودی های مدل اقدام به شبیه سازی رفتار سیلاب گردید. برای این منظور مدل با 9 واقعه مشاهداتی( 6 واقعه قبل از احداث سازه و 3 واقعه بعد از احداث سازه) مورد واسنجی و اعتبارسنجی گردید و هیدرو گراف سیل در دوره بازگشت های 2 تا 50 ساله در وضعیت قبل و بعد از اقدامات آبخیزداری شبیه سازی گردید. نتایج نشان داد که فعالیت های مکانیکی در افزایش زمان تمرکز حوزه نقش ناچیزی داشته و فعالیت های بیولوژیکی باعث کاهش شماره منحنی پس از فعالیت های آبخیزداری به طور میانگین 47/8 درصد در کل حوزه شده است. بررسی های صورت گرفته نشان داد که تأثیر فعالیت های مکانیکی باعث گردیده دبی اوج و حجم سیلاب به طور متوسط 63/2 و 41/2 درصد کاهش یابد، اما تأثیر فعالیت های مکانیکی و بیولوژیکی باهم باعث کاهش دبی اوج و حجم سیلاب به طور متوسط 17/34 و 59/34 درصد در حوزه شده است. از طرفی با افزایش دوره بازگشت سیلاب، تأثیر اقدامات آبخیزداری بر کاهش دبی اوج و حجم سیلاب کاهش یافته است.