بقایای گیاهی و خاکپوش (مالچ) بر رشد و عملکرد گیاهان بوسیله اصلاح خصوصیات فیزیکی خاک مانند پایداری خاکدانه-ها، تخلخل و آب قابل نگهداری تاثیر می گذارد. سوزاندن بقایا برای تمیز کردن زمین برای کشت، بطور گسترده توسط کشاورزان در کشور ما انجام می گیرد. سوزاندن اغلب به منظور پاک کردن زمین برای حداقل کردن عملیات خاک ورزی، کنترل علف های هرز و آفات صورت می گیرد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر سوزاندن و برگرداندن بقایا به خاک روی خصوصیات فیریکی و هیدرولیکی بود. همچنین اثر سوزاندن و برگرداندن بقایا به خاک بر اجزای عملکرد محصولات کشت شده (جو و ذرت علوفه ای) و جمعیت میکروارگانیسم های خاک و فعالیت آنها بررسی گردید. نتایج نشان داد که برگرداندن بقایای جو باعث افزایش مقدار ماده آلی (% 2/22)، هدایت هیدرولیکی اشباع خاک (% 9/51) و تخلخل کل (% 7/3)، میانگین وزنی قطر خاکدانه (% 4/5)، افزایش رطوبت در حد ظرفیت زراعی (% 8/5) و همچنین کاهش چگالی ظاهری خاک (% 7/3) گردید. در حالی که سوزاندن بقایا باعث کاهش مقدار ماده آلی خاک (% 8/31)، هدایت هیدرولیکی اشباع (% 6/36)، میانگین وزنی قطر خاکدانه (% 1/5)، رطوبت حد ظرفیت زراعی (% 1/4) و افزایش چگالی ظاهری (% 1) در خاک شد. منحنی مشخصه آب خاک نشان داد که اختلاف منحنی مربوط به تیمار های برگرداندن و سوزاندن بقایا، در مکش های کمتر محرزتر از مکش های بیشتر بود. نتایج نشان داد که جمعیت میکروارگانیسم ها در تیمار سوزاندن بقایا در مقایسه با تیمار برگرداندن بقایا کاهش 99 درصدی داشت. برگرداندن بقایا باعث افزایش معنی دار وزن دانه (% 2/4) و کاه (% 5/3) تولید شده و همچنین میانگین تعداد پنجه زنی (% 7/19) در جو و افزایش وزن تر در ذرت علوفه ای (% 6/19) گردید.

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه،اهداف،روش اجرا ونتایج بدست آمده) در این پژوهش به انگیزه پاسخگویی به پرسشهایی که در آغاز این بررسی روشمند مطرح گردید، با مطالعه آثار وشواهد موجود بر روی تپه چقاسیاه (چیاسی)، شهر کوهدشت، استان لرستان از جمله شواهد معماری، سفال و سایر داده های سطحی دوره های مختلف استقراری شناسایی گردید. در ابتدا ازاین محوطه باستانی با استفاده از دوربین نقشه برداری اقدام به تهیه نقشه توپوگرافی نموده و سپس تپه را در شبکه بندی 10 در 10 متر مربع تقسیم و از 50 درصد شبکه ها داده های سطحی جمع آوری، گونه شناسی و طبقه بندی شده است. شواهد معماری از این محوطه که در برش های مختلف دیده می شوند، شواهد معماری با پی سنگی را نشان می دهد. نمونه های سفالی به دو گروه کلی منقوش و غیر منقوش و در چهار کلاس کلی بر پایه رنگ سطح و خمیره که شامل گروه سفال نخودی سفال قرمز(آلویی)،سفال خاکستری و سفال سبزاسلامی طبقه بندی شده اند. نمونه های سنگی شامل هاون – ابزار سنگی و سردوک های گلی به عنوان نمونه های ویژه مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس مطالعه مواد فرهنگی سطحی از این محوطه به ویژه ابزارهای سنگی و گونه های سفالی بیانگر این موضع است که تپه چیاسی در اواخر دوره نوسنگی ،مس- سنگی ، آهن ، تاریخی (اشکانی- ساسانی) وهمچنین دوره اسلامی این تپه دارای استقرار بوده است.

چکیده ندارد.