نانوبلور های سلولوز (cn) با استفاده از پنبه تهیه شدند و برای این منظور شرایط مورد نیاز شامل غلظت اسید، نسبت پنبه/اسید، دمای واکنش و مدت زمان هیدرولیز تغییر داده شد تا نتیجه ی مطلوب حاصل شود. شناسایی cn تهیه شده با استفاده از دستگاه های میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) و طیف سنجی ارتباط فوتونی (pcs) صورت گرفت. نانوبلور های سولز به صورت فیزیکی (پرکننده) وارد ماتریس پلی یورتان شدند و خواص بیونانوکامپوزیت های حاصل با استفاده از میکروسکوپ روبش الکترون (sem) و آزمون های کشش، زاویه ی تماس و گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس تلاش گردید تا نانوبلور های سلولوز به صورت شیمیایی وارد زنجیر پلی یورتان شوند. فاکتورهای زیادی که در این حالت بر نتیجه ی واکنش تاثیر می گذاشتند شامل درصد هیدروکسیل فعال در cn، حضور حلال، سرعت همزدن، حضور کاتالیست، مدت زمان پخت و وارد نمودن cn در مراحل مختلف از سنتز بیونانوکامپوزیت مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت بیونانوکامپوزیت های سنتز شده به این روش نیز با استفاده از دستگاه آزمون کشش و sem مورد بررسی قرار گرفتند.