پوسته های استوانه ای یکی از فراوان ترین و متنوع ترین فرم های سازه ای هستند که کاربرد زیادی در صنعت دارند. به علت کم بودن ضخامت پوسته در مقایسه با سایر ابعاد آن، اغلب کمانش به عنوان یک حالت حدی برای تحلیل پوسته محسوب می گردد. ازاین رو، درک رفتار کمانشی آن برای مقاصد طراحی ضروری است. در صنعت نیاز به تعبیه ی بازشو در پوسته بسیار متداول می باشد. وجود باز شو در پوسته، مقاومت کمانشی آن را به طور چشمگیری کاهش می دهد. یکی از راه های جبران این نقیصه، افزایش ضخامت پوسته می-باشد. انتخاب دقیق محل بازشو، شکل و ابعاد آن و همچنین تقویت پوسته با سخت کننده های طولی و عرضی می تواند تا حد زیادی هزینه های ناشی از افزایش ضخامت پوسته را کاهش دهد. پوسته های استوانه ای بر اساس نسبت های مختلف ارتفاع، شعاع و ضخامت به انواع مختلفی تقسیم می-شوند. هر یک از انواع این پوسته ها، رفتار متفاوتی را از خود در حین کمانش و پس از آن نشان می دهند. در این مقاله، رفتار کمانشی و پس کمانشی پوسته های استوانه ای نازک و با ضخامت متوسط دارای بازشو مورد بررسی قرار می گیرد. برای این کار، میزان تأثیر عوامل مختلف از جمله ابعاد پوسته، شکل، اندازه و موقعیت بازشو بر رفتار کمانشی و پس کمانشی پوسته مشخص می گردد. همچنین راه های مختلف تقویت پوسته های استوانه ای دارای بازشو با استفاده از سخت کننده های طولی و عرضی و میزان تأثیر هر یک در افزایش مقاومت پوسته تعیین می گردد.