حفظ حیات و سلامت انسان، حیوان و نبات وظیفه همه حکومت ها درچارچوب فضای حاکمیت شان می باشد به همین منظور حکومت ها اقدامات قانونی را برای حفاظت از بهداشت در سرزمین شان در مقابل خطرات موجود در محصولات غذایی و کشاورزی به عمل می آورند موافقت نامه اقدامات بهداشتی و بهداشت نبات در صدد اعمال قیودی است که اقدامات مزبور وسیله تبعیض دلخواه یا غیرقابل توجیه میان اعضا را فراهم نیاورد و یا محدودیت پنهان تجاری ایجاد نکند، همچنین به کشورها اجازه می دهد با توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی و اقلیمی خود استانداردهای مناسبی برای حفاظت از بهداشت، حیات انسان و نبات به کار گیرند و در عین حال اعضا را به رعایت شفافیت و اطلاع رسانی مناسب در مورد استانداردها و مقررات فنی خود ترغیب نماید و اینکه برای استانداردهای خود مبنای علمی قابل دفاع در نظر گیرند. در این پژوهش سعی بر آن شده است تا قوانین و مقررات سازمانی تجارت جهانی، موافقت نامه اقدامات بهداشتی و بهداشت نباتی و جایگاه اصل احتیاط در چهارچوب قوانین و مقررات این سازمان و به ویژه در رویه قضایی نهادهای حل و فصل اختلاف مورد بررسی و همچنین با توجه به عضویت ناظر ایران در سازمان تجارت جهانی و اینکه یکی از الزامات الحاق به سازمان تجارت جهانی، تطبیق مقررات داخلی کشور متقاضی الحاق با تعهدات سازمان مذکور می باشد در این رساله به بررسی الزامات حقوقی ایران در پیوستن به موافقت نامه های اس پی اس پرداخته ایم. بطور کلی بررسی های انجام شده در رساله نشان می دهد که نظام حقوقی ایران بصورت بالقوه امکان تطبیق با مقررات مندرج در موافقت نامه های اس پی اس در مورد موانع فی فراراه تجارت را دارد والبته در صورت الحاق به موافقت نامه مذکور ایجاد تغییراتی در نظام حقوقی کشورمان اجتناب ناپذیر می باشد.