یکی از تغییرات مهم ورزش و فعالیت بدنی در بدن انسان، تغییرات هورمونی است. این تغییرات بنا به شدت، مدت و نوع تمرین اثرات متقاوتی دارند. بتا اندورفین(be) نیز به عنوان یکی از هورمون های سیستم عصبی در اثر فعالیت دچار تغییراتی در سطح پلاسمایی خون می شود. این نورو پپتید شامل یک زنجیره 31 اسید آمینه ای است که از پروآپیوملانوکورتون (pomc) مشتق شده و نقش مهمی را در مکانیسم رهایی از درد و ایجاد حس خوب بودن و سرخوشی به عهده دارد. مطالعات بسیاری بر روی اثر تمرین و تغییرات be صورت گرفته است. اما به دلیل اصل اختصاصی تمرین نتایج حاصل از این تحقیقات دارای تناقضات بسیاری است. از این رو هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر یک جلسه تمرین هوازی و بی هوازی برروی تغییرات سطح be پلاسمایی دختران فعال و غیر فعال قرار گرفت. بدین منظور پس از توزیع پرسشنامه تعیین سطح فعالیت بدنی در دانشگاه الزهرا و احراز شرایط مورد نیاز، تعداد 12 دانشجوی تربیت بدنی به عنوان گروه فعال(0.6±21.6 سال،3.68± 162.25 سانتی متر، 6.35±54.13 کیلوگرم) و12دانشجوی غیر تربیت بدنی به عنوان گروه غیر فعال (0.69±20.55 سال،5.14± 161.40 سانتی متر، 6.45±59.25 کیلوگرم) انتخاب شدند. بعد از آشنا نمودن آزمودنی ها با مراحل انجام تمرین، دو نوع تست بروس و رست به عنوان تست های تمرین هوازی و بی هوازی بر روی آزمودنی ها انجام شد. قبل و بعد از انجام تست be آزمودنی ها ثبت گردید و نتایج تحقیق در سطح معنی داری مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین مقادیر be در دوگروه فعال و غیرفعال در مرحله استراحت تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که تمرین هوازی و بی هوازی در دو گروه دختران فعال و غیر فعال سبب افزایش در میزان بتا اندورفین پلاسمایی شداما این افزایش معنی دار نبود. واژه گان کلیدی: تمرین هوازی(تست بروس)، تمرین بی هوازی(تست رست)، بتا اندورفین، فعال، غیرفعال.