با حضور بانوان ایرانی در عرصه محافل فرهنگی، نخستین نشریات خاص این گروه، از اواخر قرن سیزده هجری شمسی وارد بازار نشر شد. با توجه به رشد آگاهی و شور اجتماعی این قشر و نیاز آنها به حل مسائل اجتماعی و فرهنگی شان، وجود نشریات خاص مربوط به بانوان بیشتر احساس گردید. تحقیق حاضر با هدف مطالعه ساختار گرافیکی مجلات مختص بانوان در حد فاصل سالهای 1360 تا 1388 و به منظور شناسایی ویژگی های صفحه آرایی این نوع خاص از نشریات، به روش توصیفی- تحلیلی به زیور طبع آراسته شده است. بر طبق نتایج این تحقیق، مجلات بانوان در ایران عموماً به دو صورت انتشار یافتند؛ نشریات عام با ارائه بخش های مختلف علاوه بر تلاش برای بالا بردن سطح آگاهی بانوان، به مسائل و مشکلات مخصوص آنها توجه می کرد. صفحه آرایی هر بخش از این نشریات با توجه به موضوع و با در نظر گرفتن سلیقه قشر وسیعی از مخاطبین صورت می پذیرفت. نوع دیگری از نشریات به صورت تخصصی در پی آموزش و بررسی مسائل خاص بانوان، همچون خیاطی، آشپزی و غیره بود. در این نشریات یک موضوع به عنوان محور اصلی انتخاب و مطالب پیرامون آن ویرایش می شدند. صفحه آرایی این دسته از مجلات تخصصی با توجه به مخاطب خاص و محدودتر آنها صورت گرفته که به دلیل هماهنگی موضوعی بین بخشهای مختلف، از کلیت ثابت تری در نشریه برخوردار بودند. طراحی یونیفورم روی جلد این نشریات نیز با توجه به علایق مخاطبین و با هدف برانگیختن حس کنجکاوی آنها، صورت گرفته و در بیشتر نمونه ها تصاویری از بانوان موفق ارائه شده است.