اوج روابط ایران و اروپا در عهد صفویه به دوران شاه عباس اول صفوی بر می گردد. شاه عباس با برقراری امنیت سیاسی و اقتصادی، ایجاد کاروانسرا، حفظ و امنیت راه ها، حمایت از صنایع و حِرَف توانست به امر تجارت رونق بخشد و در این امر انحصار ابریشم را که یکی از کالاهای مهّم و استرات‍‍ژیک بود خود به دست گیرد و این امر سبب شد تا نمایندگان تجاری انگلستان و فرانسه مستقیما با شخص شاه در تماس باشند. علاوه بر آن شاه عباس درصدد گسترش روابط سیاسی و نظامی خود با آنان به منظور مقابله با استعمار پرتغال در جنوب و امپراتوری عثمانی در غرب بر آمد. این پژوهش بر آن است تا با بررسی موقعیت استراتژیک ایران و اهمیت آن برای قدرت های اروپایی، انگیزه های اصلی دو طرف از برقراری روابط را بررسی نماید.