پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان اثر بخشی آموزش مهارت های تتظیم منابع تکوین خود بر کاهش تعارضات زناشویی زنان انجام گرفت. روش پژوهش تجربی و ازنوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی زنان ساکن شرق تهران و حجم نمونه شامل 28 نفر بود؛ که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای اتنخاب و به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شده بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه تعارضات زناشویی (mcq) بوده است. آزمودنی های گروه آزمایش طی هشت جلسه (هر جلسه 120 دقیقه) تحت آموزش مهارت های تنظیم منایع تکوین خود قرار گرفتند، در حالیکه گروه گواه هیچ نوع مداخله ای را دریافت ننمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.نتایج نشان داد آموزش مهارت های تنظیم منابع تکوین خود (در سطح 01/0) بر کاهش تعارضات زناشویی زنان موثر بوده است. همچنین این روش آموزشی(در سطح 01/0) بر افزایش: همکاری، رابطه جنسی، و کاهش: واکنش های هیجانی، جلب حمایت فرزند(ان) و رابطه فردی با خویشاوندان خود، در زنان موثر بوده؛ ولی بر افزایش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان (در سطح 5% ) و کاهش جدا کردن امور مالی زوجین از یکدیگر، موثر نبوده است.