از مقولات مهم در برنامه ریزی شهری،انتخاب و تعیین مکان مناسب برای استقرار کاربری های شهری است.کاربری های امدادی با توجه فعالیت هایی که درخدمت رسانی و تأمین ایمنی و آسایش شهرها دارند از مراکز مهم و حیاتی در شهرها می باشند و نسبت به سایر کاربری ها از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. تحلیل مکانی و فضایی ایستگاه های آتش نشانی بیش از هر چیز مستلزم استقرار مناسب در مکان هایی است که بتواند در اسرع وقت و بدون برخورد با محدودیت های شهری و کمترین زمان ممکن،به محل حادثه برسد.لازمه رسیدن به این هدف اعمال دید سیستماتیک و یکپارچه به عناصر و تجهیزات شهری به صورت میکرو و جهت دهی شهر در قالب ماکرو است.درمکان یابی تجهیزات شهری عوامل زیادی دخالت دارند که تجزیه و تحلیل آنها با روشهای قدیمی و سنتی امکان پذیر نیست.و از طرفی,عدم توجه کافی به این عوامل در مکان یابی تجهیزات شهری موجب هدر رفتن منابع مادی و نیروی انسانی در شهرها گردیده استکه این امردر قالب استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) امکان پذیر است.ایستگاه های موجود بیشتر در قسمت غرب و مرکز منطقه مکان یابی شده اند و پهنه های شمالی و جنوبی منطقه در خارج از شعاع عملکردی و پوشش ایستگاه ها قرار گرفته اند.بدین منظور با توجه به وضع موجود منطقه و معیارهای مکان گزینی به ارزیابی و تجزیه و تحلیل وضعیت ایستگاه ها،نحوه توزیع آنها با توجه به شعاع عملکردی، زمان دسترسی،شریان های ارتباطی درجه(2و1) وکاربری های سازگار و ناسازگار و الگوی فضایی آنها مشخص گردید.در این پژوهش به کمک تلفیق مدل تحلیل سلسله مراتبی(ahp)ومنطق ارزش گذاری لایه ها در محیط gis،برای مناطق که خارج از شعاع عملکردی ایستگاه های موجود بودند،پهنه های جنوبی و شمالی منطقه جهت مکان یابی ایستگاه های جدید ارائه گردید تا در نهایت این ایستگاه ها بتوانند کل منطقه را پوشش قرار دهند. وازگان کلیدی:توزیع فضایی،ایستگاه آتش نشانی،سیستم اطلاعات جغرافیایی،تحلیل سلسله مراتبی، منطقه یک