رشد روز افزون جمعیت و تأثیر آن بر عرصه های طبیعی به همراه بهره برداری غیراصولی سبب تخریب کاربری ها و اکوسیستم شده است. به طوری که با ارزیابی تغییرات کاربری ها، امکان برنامه ریزی و مدیریت اراضی جهت کاهش اثر تخریبی بهره برداری ها امکان پذیر می گردد. در این راستا استفاده از علوم و فنون جدید مانند سنجش از دور و تصاویر ماهواره ای کمک شایانی به ارزیابی درست و منطقی در زمان کوتاه و هزینه کم می نماید. در این مطالعه با استفاده از تصاویر لندست و irs و اصلاح خطاهای ژئومتری، رادیومتری و اختلاف فصل تصویربرداری، بهترین ترکیب باندی انتخاب و نقشه کاربری اراضی شهرستان خلخال با استفاده از طبقه بندی نظارت شده و الگوریتم حداکثر احتمال تشابه برای سال های 1366، 1381 و 1387 تهیه شد. درستی نقشه های تولیدی با آزمون صحت کلی و آماره کاپا محاسبه و نتایج مقایسه نقشه سال 1366 و 1381 نشان داد که میزان تغییرپذیری اراضی زراعت دیم از 37/18 به 22/25 درصد و زراعت آبی از 77/5 به 30/7 درصد افزایش، در مقابل مراتع از 44/38 به 61/31 درصد و سطوح جنگلی از 00/2 به 38/0 درصد کاهش یافته است. همچنین نتایج مقایسه نقشه سال 1381 و 1388 نشان داد که کاربری مرتع و مسکونی به ترتیب با 23/0 و 06/0 درصد بیشترین افزایش، و کاربری زراعت دیم با 58/1 درصد بیش ترین کاهش سطح را داشته اند. تحلیل آماری در سطوح 1 و 5 درصد نشان داد طبقات صخره برای نقشه سال 1366 به ترتیب 89/0 و 91/0 درصد و برای جنگل 67/0 و 69/0 درصد از بیشترین و کمترین درصد اطمینان برخوردار است. برای نقشه سال 1381 در سطوح آماری 1 و 5 درصد طبقات زراعت دیم به ترتیب 91/0 و 94/0 درصد و جنگل 67/0 و 69/0 درصد و برای سال 1387 کاربری صخره با 86/0 و 89/0 درصد و کاربری جنگل با 67/0 و 69/0 درصد در سطوح آماری 1 و 5 درصد به ترتیب از بیش ترین و کم ترین درصد حداقل اطمینان برخوردار بوده اند. با توجه به آزمون صحت و درصد حدود اطمینان نقشه های تهیه شده از دقت قابل قبول برخوردار بوده است.