پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانی خانواده های بیماران اسکیزوفرن انجام پذیرفت. هدف فرعی نیز بررسی تاثیر امید درمانی گروهی بر میزان امید این گروه بود. این پژوهش از نوع کاربردی و روش نمونه گیری نیز مبتنی بر هدف یا در دسترس بود که از میان خویشاوندان درجه 1 بیماران اسکیزوفرنی که طی 8 ماه از 1/1/89 تا 1/9/89 در بیمارستان قدس سنندج بستری شده بودند، انتخاب شدند. با توجه به ملاک های پذیرش، 40 نفر انتخاب شدند که 10 نفر از آن ها قبل از شروع پژوهش به دلایلی انصراف دادند: 30 نفر باقی مانده به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند(دو گروه 15 نفری). در ابتدا کلیه افراد دو گروه، پرسش نامه های امید بزرگسالان، کیفیت زندگی sf-36 و بهزیستی روانی مک کامیتز را تگمیل کردند. سپس گروه آزمایش، مداخله ی امید درمانی گروهی را طی مدت هشت جلسه دریافت نمودند. باز همان پرسش نامه ها به عنوان پس آزمون در اختیار دو گروه قرار گرفت تا پر نمایند. نمره گذاری انجام گرفت و داده ها با استفاده از نرم-افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون آماری مناسب برای این داده ها، کوواریانس و آزمون t گروه های مستقل بود. نتایج نشان داد؛ امید درمانی گروهی بر نمرات تمام ابعاد کیفیت زندگی -به جز عملکرد جسمانی، کارکرد نقش جسمی، کارکرد نقش هیجانی و درد- ، بهزیستی روانی و امید گروه آزمایش تاثیر معنادار دارد. با توجه به نتایج به دست آمده، می توان گفت وجود کلاس ها و جلسات امید درمانی در مراکز روانپزشکی برای خانواده های بیماران اسکیزوفرنی ضروری بوده و به آن ها کمک می کند تا اهداف مناسبی در زندگی انتخاب کنند، بتوانند با استرس وجود این بیماران کنار آمده و با فراهم کردن محیط زندگی کم استرس از عود مجدد بیماری جلوگیری کنند.