نارضایتی کارکنان در سازمان ها اجتناب ناپذیر است، لذا به اشکال گوناگون رخ می نماید. در یک تقسیم بندی نارضایتی در چهار شکل ترک، اعتراض، وفاداری و اهمال نشان داده شده است. واکنش های ترک و اهمال مخرب هستند و بر اثربخشی سازمان تأثیر منفی دارند در حالی که اعتراض و وفاداری سازنده بوده و بر اثربخشی تأثیر مثبت دارند. بر مبنای نظریه وابستگی متقابل و استدلال رزبلت، متغیرهای مراوده ای (رضایت شغلی کلی، کیفیت سایر گزینه ها و اندازه سرمایه) بر شیوه ی ابراز نارضایتی کارکنان اثر می گذارد. همچنین افراد ممکن است به دلیل ویژگی های مختلف فردی مثل وظیفه شناسی و کانون کنترل در شرایط یکسان به شیوه های متفاوتی به نارضایتی پاسخ دهند. از این رو مطالعه کنونی تأثیر متغیرهای مراوده ای و فردی بر شیوه های ابراز نارضایتی کارکنان و همچنین شیوه های ابراز نارضایتی کارکنان را بررسی کرده است. این مطالعه در بین شاغلین بخش درمان بیمارستان های خصوصی استان گلستان به انجام رسید؛ نمونه ی مورد مطالعه را 161 نفر از شاغلین بخش درمان تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای انتخاب شدند. ابزار این مطالعه پرسشنامه بوده است که برای سنجش روایی و پایایی آن به ترتیب روایی محتوا و ضریب آلفای کرونباخ به کار رفته است. رگرسیون سلسله مراتبی، خوشه بندی و تحلیل واریانس (و رتبه بندی میانگین ها) نیز به ترتیب برای بررسی تأثیر متغیرهای فردی و مراوده ای و همچنین شیوه های ابراز نارضایتی کارکنان استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که رضایت شغلی بر ترک و اهمال تأثیر منفی دارد و تأثیر آن بر اعتراض و وفاداری مثبت است؛ کیفیت سایر گزینه ها بر ترک و اهمال نیز تأثیر مثبت دارد. نتایج حاصل از تحلیل خوشه ای افراد بر حسب واکنش های چهارگانه ی ترک، اعتراض، وفاداری و اهمال و همچنین رتبه بندی میانگین خوشه ها حاکی از آن بود در خوشه ی یک به استثنای اهمال، وقوع سایر اشکال نارضایتی از جانب افراد ممکن است. احتمال بروز رفتارهای سازنده در خوشه ی دو بسیار بالاست. در خوشه سه به غیر از اعتراض، سایر اشکال بروز نارضایتی ممکن است. در خوشه ی چهارم، احتمال بروز رفتارهای مخرب از رفتارهای سازنده بیشتر است.