این رساله و موضوع آن که از چشمه سار کلام امیرمومنان، نهج البلاغه الهام گرفته است، به بررسی، شناخت و استخراج مصادیق و شواهدی از ساختار ادبی ئصف در نهج البلاغه پرداخته است. حیطه این بررسی، بر شناخت انواع وصف از جمله وصف تمثیلی، رمزی، احترازی، توضیحی و تأکیدی استوار است. تمثیل که یکی از پرکاربردترین آرایه های ادبی در ادبیات جهانی است دارای معنای ظاهری یا روساخت و ژرف ساخت است. در وصف رمزی، رمز به معنای نماد و نشانه به کار رفته است. وصف احترازی وصفی است که هر چه غیر از خودش است دوری میکند و تنها حکم موصوف خود را بیان می کند. وصف توضیحی به توضیح و شرح ویژگی های توصیف خود می پردازد. و هدف از بیان وصف تأکیدی در کلام، دوری جستن و از بین بردن شک و شبهه است.