سیستی سرکوس تنیاکولیس مرحله لاروی تنیا هیداتیژنا می باشد که حضور آن در نشخوارکنندگان اهلی و وحشی در سراسر جهان گزارش شده است. این سیستی سرکوس یک انگل شایع گوسفند در ایران می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین شدت ضایعات کبدی ناشی از مهاجرت لارو های تنیا هیداتیژنا در گوسفند می باشد. در این مطالعه از 81 لاشه گوسفند بررسی شده، 30 مورد (37%) به سیستی سرکوس تنیاکولیس آلوده بودند. این کیست در نواحی آناتومیکی مختلف مشاهده شد که شامل کبد (16/27%)، مزانتر (35/10%)، چادرینه (64/8%)، پرده صفاق (47/2%) و دیافراگم (23/1%) بود. هیچ گونه کیست سیستی سرکوس تنیا کولیس در قلب و ریه گوسفندان کشتار شده وجود نداشت. کبد گوسفندان آلوده چندین کانال مارپیچ به رنگ سفید متمایل به خاکستری نشان دادند. در بررسی هیستوپاتولوژی نکروز کازئوز و آهکی شدن در ناحیه مرکزی کانال های مهاجرت وجود داشت. تعداد زیادی سلول های ماکروفاژ یا سلول های اپیتلیوئید و سلول های غول پیکر از نوع لانگرهانس در اطراف منطقه نکروز مشاهده شد. این ساختار ها توسط بافت همبند کلاژنه که در آن لنفوسیت ها و پلاسما سل ها نفوذ کرده بودند، احاطه شده بود. جهت طبقه بندی شدت ضایعات کبدی، تعداد کانال های مهاجرت در سطوح کبد شمارش شده و به سه درجه خفیف (کم تر از پنج مسیر مهاجرت)، متوسط (بین پنج تا ده مسیر مهاجرت) و شدید (بیشتر از ده مسیر مهاجرت) طبقه بندی گردید که به ترتیب در 19/76%، 05/19% و 76/4% از موارد مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مهاجرت کبدی لارو های تنیا هیداتیژنا می تواند باعث ضرر اقتصادی گردد و برنامه های کنترل این بیماری توصیه و تأکید می شود.