کلانشهر تهران با توجه به نقش مرکزیتی که در کشور ایران دارد، همواره با معضلات شهری و شهرنشینی روبرو بوده است که از مهمترین آنها، معضلات و مشکلات زیست محیطی بخصوص آلودگی هوای ناشی از تردد خودروها در معابر شهری می باشد. از جمله راهکارهای تعدیل اینگونه آلودگی ها ایجاد محدودیت حرکتی برای خودروهای شخصی می باشد. هدف از این تحقیق نیز ارزیابی محدوده طرح ترافیک اصلی شهر تهران در بستر سیستم اطلاعات جغرافیایی با تاکید بر میزان نشر آلاینده ها و تراکم جمعیت ساکن می باشد. ارزیابی محدوده طرح ترافیک شهر تهران براساس دو فاکتور نشر آلاینده ها و جمعیت ساکن مستلزم در اختیارداشتن اطلاعات کافی در این زمینه می باشد. برآورد میزان نشر آلاینده ها وابسته به خصوصیات ترافیکی معابر و خودروها بوده و اطلاعات جمعیتی نیز از سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 استخراج گردیده است. میزان نشر آلاینده ها در هر معبر به صورت مجزا محاسبه و در پایان به تفکیک نواحی ترافیکی و مناطق شهرداری تهران ارائه خواهد شد. اطلاعات جمعیتی نیز از تقسیم کل جمعیت ساکن به سطح نواحی ترافیکی (نفر در هکتار) لحاظ گردیده است. تمامی این فرآیندها با استفاده از تحلیل ها و توابع مکان مرجع انجام پذیرفت و در پایان با بررسی و تطابق نواحی از نظر آلودگی و تراکم جمعیتی در محدوده طرح ترافیک مرز این محدوده به چالش کشیده خواهد شد.