اتحادیه عرب یکی از سازمانهای بین المللی منطقه ای می باشد که سال 1945 با حضور نمایندگان مصر ، سوریه ، لبنان ، عراق ، اردن ، عربستان سعودی ، یمن و فلسطین تشکیل و بعدها سایر کشورهای عربی به آن پیوستند. هدف از ایجاد اتحادیه عرب افزایش همبستگی دولت های عربی و همکاری در زمینه های سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی ، بهداشتی ، مخابراتی ، پلیسی و امور قضایی است . معذالک همکاری سیاسی مهمترین عامل ایجاد اتحادیه است و کوشش داشته از طرفی به استقلال سرزمین های عربی که در گذشته تحت تسلط دولتهای خارجی قرار داشتند ، کمک کند و از طرف دیگر تمامیت ارضی و استقلال دولتهای عضو را حفظ نماید. اتحادیه عرب با توجه به شرایط عضویت که محدود به کشورهای عربی می باشد ، بعنوان یک سازمان بین المللی بسته مطرح بوده و سعی داشته در میثاق خود اصول بین المللی مهمی چون استقلال سیاسی کشورهای عضو ، احترام به اصل برابری حاکمیت کشورهای عضو ، همکاری متقابل ، خودداری از توسل به زور ، حل و فصل اختلافات از طرق مسالمت آمیز و عدم دخالت در اموری داخلی کشورها را رعایت نماید. ارکان این سازمان بین المللی شامل ، مجلس اتحادیه عرب ، شورای دفاع مشترک ، شورای اقتصادی و اجتماعی و دبیرخانه می باشند. در میثاق اتحادیه صرفاً دو روش میانجی گری و داوری ، برای حل و فصل اختلافات با روش های مسالمت آمیز عنوان شده است که بدلیل محدودیت روش ها اتحادیه متوسل به روش های دیگری چون ، تلاش های سیاسی دبیرکل و دیپلماسی اجلاس های اتحادیه ، شده و در مواردی از نیروی نظامی نیز استفاده کرده است. با وجود اینکه داوری بعنوان روش حقوقی در میثاق اتحادیه عرب ذکر گردیده و ماده 20 میثاق نیز پیش بینی برای راه اندازی تشکیلاتی برای قضاوت بین المللی در راستای اتحادیه نموده است منتهی بررسی های بعمل نشان می دهد که این سازمان در حل و فصل اختلافات از روش حقوقی استفاده ای ننموده و بیشتر با روش های سیاسی اقداماتی انجام داده است. در این رساله سعی شده با استفاده از کتب ، مقالات و اسناد فارسی و خارجی و روش توصیفی و تحلیلی ، اهدافی چون ، شناخت ساختار و اختیارات اتحادیه عرب ، شناخت تاریخچه و اهداف ، آشنایی با روش های مورد استفاده در حل و فصل اختلافات منطقه ای ، بررسی میزان تاثیرگذاری این سازمان بین المللی و بررسی قوانین و قطعنامه های آن ، مورد تحقیق قرار گیرند.