پلیمرها مواد با اهمیت و مهمی در جهان هستند که در وسایل و دستگاه?های مختلف کاربرد فراوان دارند و لذا بهبود بخشیدن این مواد به هر نحو ممکن مهم و ضروری می?باشد و در نتیجه پیدا کردن روش?های سنتز یا مواد افزاینده که بتواند خواص پلیمر را بهبود بخشد بسیار مهم و ضروری می?باشد. یکی از موادی که می?تواند به طور قابل ملاحظه?ای این خواص را بهبود می?بخشد اضافه نمودن مواد نانو به عنوان مواد افزاینده می?باشد لذا درک جزئیات و شرایط عمل در این مورد ضروری به نظر می?رسد و همچنین پی بردن به اینکه با اضافه کردن این مواد چه تغییراتی در خواص و کیفیت پلیمرها به وجود می?آید. چند روش برای اضافه نمودن نانوتیوب?ها به پلیمر وجود دارد که شرح آن گذشت و همچنین با انجام دادن این آزمایشات می?توان فهمید که چه تغییراتی در کیفیت و خواص آنها به وجود می?آید. در این پژوهش با اضافه نمودن نانولوله به پلیمر به دو روش grafting to و grafting from بعضی از این تغییرات را بررسی نموده?ایم. پلیمر اولیه سنتز شده که هیچ ماده افزودنی ندارد پلیمری شفاف به رنگ طلای روشن و نرم (بدون شکل فیزیکی) می?باشد اما در آزمایش اول که نانوتیوب به روش grafting to به پلیمر افزوده شده محصول به دست آمده پلیمری خشک و شکننده است اما پلیمر حاصل از روش grafting from، پلیمری است تقریبا نرم و انعطاف?پذیر اما نرمی آن به نرمی پلیمر اولیه نیست و همچنین هر دو پلیمر حاوی نانوتیوب دارای رنگ سیاه بوده که به خاطر وجود نانولوله می?باشد. همان طور که در تصاویر sem می?توان مشاهده کرد (شکل 5-8 و 5-9) در دو روش صورت گرفته، در روش grafting from ذرات نانولوله به وضوح در تصاویر مشاهده می?شود اما در روش grafting to تارهای نانولوله به وضوح دیده نمی?شوند که این نشان دهنده پخش شدن خوب نانولوله در مونومر یا حلال در روشgrafting from می?باشد و مخلوط حاصل با روش?های پلیمریزاسیون استاندارد پلیمریزه می?شود و که این جنبه خوب این روش در پیوند دادن سطح ذره با پلیمر است. با توجه به نمودارهای tga مقاومت در برابر حرارت، و تجزیه شدن در اثر گرما افزایش می?یابد که هر دو روش نتایج نزدیک به هم را دارند و هر دو نمونه مقاومت تقریبا یکسانی را در برابر حرارت و گرما از خود نشان می?دهند.