در این پژوهش نقش تلویزیون های خصوصی در توسعه سیاسی افغانستان از دیدگاه دانشجویان دانشگاه هرات مورد بررسی قرار گرفته است ، روش این تحقیق پیمایشی است و اطلاعات مورد تحلیل در این پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است . به منظور ارزیابی موضوع 400 پرسشنامه در میان دانشجویان دانشگاه هرات به صورت تحقیق میدانی توزیع و تکمیل شده است که داده های این پژوهش را شکل می دهد. نمونه گیری در این تحقیق به شکل مطبق یا لایه به لایه می باشد، 200 پرسشنامه در میان دانشجویان رشته های علوم انسانی و 200 پرسشنامه میان رشته های غیر علوم انسانی پر شده است که از این میان 220 تن از آنان پسر و 180 تن دختر می باشد. هدف تحقیق بررسی نگرش دانشجویان دانشگاه هرات در مورد نقش تلویزیون های خصوصی در روند توسعه سیاسی در افغانستان است و فرضیه اصلی در این تحقیق این است که تلویزیونهای خصوصی مورد بررسی در توسعه سیاسی افغانستان نقش دارند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که دانشجویان دانشگاه هرات نقش تلویزیون های خصوصی را در توسعه سیاسی افغانستان زیاد می دانند. همچنین یافته ها نشان می دهد که دانشجویان دانشگاه هرات از میان رسانه های ( رادیو، تلویزیون، مطبوعات، اینترنت و ماهواره ) بیشتر از تلویزیون استفاده می کنند؛ میزان رضایت آنان از برنامه های تلویزیونی بیشتر به خاطر برنامه های سرگرم کننده شبکه های تلویزیونی مورد بررسی است، همچنین میزان اعتماد آنان به شبکه های مورد بررسی بین گزینه متوسط و زیاد قرار می گیرد که نشان می دهد آنان به برنامه های شبکه های تلویزیونی مورد بررسی اعتماد دارند. همچنین یافته ها نشان می دهد که بین دانشجویان رشته های علوم انسانی و غیر علوم انسانی و نگرش آنان به نقش تلویزیون های خصوصی در توسعه سیاسی افغانستان تفاوت وجود دارد و دانشجویان غیر علوم انسانی نسبت به دانشجویان علوم انسانی نقش تلویزیونهای مورد بررسی را در توسعه سیاسی افغانستان بیشتر می دانند. همچنین میان نگرش دانشجویان پسر و دختر در مورد نقش تلویزیونهای خصوصی در توسعه سیاسی افغانستان تفاوتی وجود ندارد و دانشجویان اعم از دختر و پسر در این مورد نگرش یکسانی دارند. واژه های کلیدی استفاده، رضایتمندی، تلویزیون خصوصی، میزان اعتماد، سرمایه فرهنگی، توسعه، توسعه سیاسی