گردشگری پدیده‏ای اجتماعی است که دارای اثرات متعددی است. بررسی و تبیین اثرات گردشگری به عنوان موضوعی مهم و اساسی در برنامه‏ریزی‏های گردشگری تلقی شده است. بخش مهم جامعه شناسی گردشگری اختصاص به تحلیل و بررسی اثرات اجتماعی و فرهنگی گردشگری و همچنین توسعه گردشگری داشته است. این تحقیق از نوع پیمایشی بوده و ابزار تحقیق چهار پرسشنامه استاندارد تعلق به اجتماع محلی، مشارکت در تصمیم‏گیری‏ گردشگری، اثرات اجتماعی و فرهنگی گردشگری و نگرش به توسعه گردشگری بوده است. داده‏های پژوهش از بین 384 نفر شهروندان شهر باغبهادران جمع آوری شده است. نتایج تحقیق نشان داد که از نظر شهروندان این شهر، اثرات اجتماعی و فرهنگی گردشگری در شهر باغبهادران در سطح متوسط و توسعه گردشگری به میزان زیاد بوده است. اثرات فرهنگی گردشگری از سوی مردم بیشتر از اثرات اجتماعی گردشگری ارزیابی شده‏ است. همچنین رابطه معناداری بین اثرات اجتماعی و فرهنگی گردشگری و توسعه گردشگری در شهر باغبهادران مشاهده شده است. داده‏های تحلیل مسیر پژوهش تائید کننده مدل نظری پردیو و تانکو مبنی بر نقش تعلق به اجتماع محلی و همچنین مشارکت در تصمیم‏گیری‏ گردشگری بر اثرات اجتماعی و فرهنگی گردشگری و همچنین تاثیر اثرات اجتماعی و فرهنگی گردشگری بر توسعه گردشگری در شهر باغبهادران بوده است.

گردشگری از بزرگترین ، وسیع ترین و سریع ترین صنایع در حال رشد جهان است که منبع مهم افزایش درآمد ، اشتغال و سرمایه در بسیاری از کشور هاست .توسعه گردشگری به عنوان پدیده فرهنگی ، موجب می شود که فرصت کافی برای تبادل فرهنگی بین گردشگر و جامعه میزبان به وجود آید بر این مبنا ،آنان می توانند یکدیگر را بهتر درک کرده ، به فرهنگ هم بیشتر احترام بگذارند. گردشگری فرهنگی را می توان براساس موضوع سفر به دسته های زیر تقسیم کرد : موضوع سفر مذهبی، تاریخی،یادبودها و یادمان ها، مردم شناختی و نسبت شناختی، شناخت آثار هنری،شناخت آثار صنایع دستی،آشنایی با تولیدات فنی و صنعتی، بوستان ها و باغ ها، جشنواره ها ونمایشگاه ها، غذا و آشپزی، خرید، زبان آموزی، آموزش های فرهنگی و ... هر یک از این موضوعات سفر مشتریان خاص خود را در بر می گیرد.رایج ترین آنها سفر با هدف شناخت آثار تاریخی و فرهنگی و کم رونق ترین آنها سفر برای شناخت آثار مربوط به صنایع دستی است. به خاطر گسترده بودن مباحث مرتبط با هر یک از این موضوعات ، پژوهشگر تنها یک بعد را برگزیده است از این رو پژوهش حاضر در صدد نشان دادن نقش جاذبه های تاریخی در توسعه گردشگری فرهنگی شهر اصفهان است ، بدین منظور در ابتدا شماری از جاذبه های تاریخی اصفهان را به صورت مختصر توضیح داده سپس با کمک پرسشنامه نقش آنها را در توسعه گردشگری فرهنگی مورد ارزیابی قرار داده است. روش به کار گرفته شده در این تحقیق از نوع روش کتابخانه ای و میدانی است . درطی پژهش انجام شده صدو پنجاه پرسشنامه بین گردشگران خارجی بهار 93 پخش شده و نظر آنها در رابطه با جاذبه های گردشگری و آثار تاریخی شهر اصفهان بر توسعه گردشگری جمع آوری شده است. با تجزیه و تحلیل داده ها به رابطه مثبت بین تصور مقصد و وفاداری به مقصدو جذب گردشگران می رسیم و بدین ترتیب امیدواریم بتوانیم در آینده با تلاش هایی جهت ایجاد تصوری واقع بینانه تر و مثبت در نگرش بازدیدکنندگان ، گردشگران بیشتری را به اصفهان جذب کنیم و با توسعه گردشگری فرهنگی ، گام مثبتی در توسعه و رونق گردشگری پایدار برداریم.