در این پایان نامه با بررسی رادیوی مبتنی برشناخت به عنوان سیستمی که باعث افزایش راندمان در استفاده از طیف می شود مروری بر روشهای یافتن طیف بویژه آشکارسازی انرژی صورت می گیرد. با توجه به مشکل عدم قطعیت نویز که آشکارساز انرژی را در تخمین توان نویز در فرایند یافتن طیف دچار مشکل م یکند، در این جا دو مجموعه روش برخاسته از دو دیدگاه نسبت به این مشکل، مورد تجزیه تحلیل قرار می گیرد. در دیدگاه اول هدف کاهش اثر تخریبی عدم قطعیت نویز در عملکرد آشکارساز انرژی است بدین معنی که همچنان مسئله عدم قعطیت نویز در فرایند آشکارسازی وجود دارد فقط با تکنی کهایی که به اجمال در این پایان نامه به آنها اشاره خواهد شد. تاثیر این مشکل بر روی راندمان یافتن طیف کاهش پیدا کرده است. در دیدگاه دوم هدف بهبود عملکرد آشکارسازی و غلبه بر مشکل عدم قطعیت نویز است. به تعبیر دیگر روشهایی بررسی می شود که نیازی به تخمین توان نویز در آنها وجود ندارد و از این رو دیگر در فرایند آشکارسازی مسئله عدم قطعیت نویز دخالت ندارد. در نتیجه در چنین روشهایی ، به جهت آنکه دیگر مسئله عدم قطعیت نویز مشکل ساز نخواهد بود مسائلی چون کاهش حجم محاسبات و همچنین بالا بردن دقت سیستم در آشکارسازی درست طیف نقش اصلی را در ارزیابی و مقایسه این گونه روشها ایفا می کنند. در همین راستا بسیاری از محققین در دهه اخیر با بهره گیری از معیارهای تئوری اطلاعات به دنبال بهبود کارایی سیستمهای رادیوی مبتنی بر شناخت در وظیفه یافتن طیف بوده اند که در این پایان نامه به تحلیل دو معیار پرکاربرد، و نحوه بکارگیری آنها در رادیوهای مبتنی بر شناخت خواهیم پرداخت.