این پژوهش برای بررسی پیامدهای کاهش نسبت انرژی جیره و/یا افزودن خوراکی جینسنگ قرمز بر چربی درون شکمی و چربی خونی و عملکرد جوجه های گوشتی در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 بر پایه ی طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار و هر تکرار 15 جوجه انجام شد. تیمارهای کاهش نسبت انرژی جیره در سه سطح 0 و 6 و 12 درصد و افزودن جینسنگ قرمز، در سه سطح 0 و 2/0 و 4/0 به جیره در 8 روز پایانی پرورش جوجه های گوشتی به کار رفتند. همه ی جوجه ها از 1 تا 34 روزگی با جیره های یکسان تغذیه شدند و از شروع 35 روزگی تحت تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. یافته های این آزمایش نشان داد که پرندگانی که در دوره ی پایانی پرورش 12 درصد انرژی کمتر دریافت نموده بودند در مقایسه با گروهی که صفر درصد کاهش انرژی داشتند. جین سنگ در دوزهای 2/0 و 4/0 درصد به ترتیب 1/3 و 7/5 درصد کاهش در مصرف خوراک را در پی داشت اما پیامد معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی و وزن پایانی نداشت. با انجام آزمون srbc، افزون 4/0 درصد جینسنگ به جیره، بیشترین ساخت پادتن تام را به-دنبال داشت. بررسی آماری داده های آزمایشی نشان داد که 4/0 جینسنگ میزان ساخت ایمنوگلوبین m را افزایش میدهد اما پیامد معنی داری بر اندازه ی ایمنوگلوبین y ندارد. در همین راستا، کاهش انرژی جیره تفاوت معنی داری در ساخت پادتن تام و ایمنوگلوبین y و m ایجاد نکرد. اندازه گیری گلوکز خون در روزهای 35، 38، 41 و 43 آزمایش در تیمار جین سنگ، روند کاهشی معنی داری را نشان داد، اما کاهش انرژی جیره بر سطح گلوکز خون معنی دار نبود. در تیمارهای جینسنگ، درصد چربی درون شکمی، مقدار کلسترول خون و لیپوپروتئین های با چگالی پایین کاهش یافت. و نسبت لیپوپروتئین های با چگالی بالا به لیپوپروتئین های با چگالی پایین، با کاهش انرژی و افزودن جینسنگ به جیره افزایش پیدا کرد. مقدار تری گلیسیریدهای خون تنها در تیمارهای جینسنگ کاهش معنی دار داشت. پیامد برهم کنش کاهش انرژی جیره و افزودن جینسنگ بر درصد چربی درون شکمی معنی دار بود. یافته های این پژوهش نشان میدهند که افزودن جینسنگ به جیره جوجه های گوشتی به همراه کاهش انرژی جیره، در دوره ی پایانی پرورش، پیامد مطلوبی بر انباشته ی چربی درون شکمی و برخی از فراسنجه های خون آنها دارد.