در این تحقیق، رفتار دینامیکی ساختمان های بلند متکی بر جداسازهای لغزشی مورد مطالعه قرار می گیرد. در ابتدا، سازه ی ده طبقه متکی بر جداساز لغزشی مورد بررسی قرار می گیرد که به صورت یک سازه ی برشی با یک درجه آزادی جانبی در هر طبقه مدل سازی می شود. در این حالت به منظور کاهش همزمان شتاب و جابجایی طبقه ی بام و تعیین مقدار بهینه ی پارامترهای سیستم جداساز پایه از روش الگوریتم ژنتیک مرتب سازی غیربرتر و نخبه گرا (nsga-ii)استفاده می شود که مجموعه ی نقاط بهینه ی pareto front را بدست می دهد. مقدار بهینه ی پارامترهای جداساز لغزشی شامل ضریب اصطکاک و جرم پی لغزشی از مطالعه ی فوق ارزیابی می شوند. در ادامه به منظور کنترل تغییرمکان لغزشی و جابجایی ماندگار که درتراز پی سازه بعد ازوقوع زلزله بوجود می آید، میراگر ویسکوز مورد استفاده واقع شده است. در این بخش، پارامترهایی از سیستم جداساز پایه که بهینه می شوند شامل ضریب اصطکاک، جرم پی لغزشی و ضریب میرایی میراگر ویسکوز است. در روند بهینه یابی، توابع هدف شامل شتاب،جابه جایی طبقه ی بام و همچنین تغییرمکان دال پایه به طورهمزمان حداقل می شوند. سپس تاثیر مقید نکردن چرخش در گره های سازه بر نتایج تحلیل قاب دو بعدی بررسی می شود. بدین منظور یک قاب پنج طبقه مورد مطالعه قرار می گیرد، بطوریکه یکبار بصورت قاب برشی و بار دیگر با لحاظ کردن چرخش در گره های قاب تحلیل می شود. پس از تعیین پارامترهای بهینه سیستم جداساز، از تاثیر نامعینی ها بر پایداری آن اطمینانی حاصل نشده است. در این مرحله، هدف تعیین جداسازی است که با وجود نامعینی ها بتواند کارکرد بهینه ای که از آن مورد نظر است را عرضه کند. برای این منظور، تحلیل احتمالاتی در بهینه سازی چندهدفی بکمک الگوریتم ژنتیک در نظر گرفته شده است . با توجه به اهمیت پدیده پیچش در طراحی سازه ها، بهینه سازی رفتار دینامیکی سازه ی نامتقارن پیچشی متکی بر بستر لغزشی نیز مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.