از آن جا که هدف علم اقتصاد، تخصیص بهینه منابع کمیاب بین اهداف مختلف اقتصادی است و همچنین، با توجه به مشکلات اقتصادی کشورهای در حال توسعه در زمینه صادرات و کمبود منابع ارزی، تخصیص بهینه منابع داخلی کشور بیش از پیش ضرورت می یابد. یکی از راه های دستیابی به این هدف، محاسبه مزیت نسبی کالاهای صادراتی است. نظریه مزیت نسبی، زیربنای برقراری مبادلات بین المللی و بین منطقه ای است. افزون بر این مهم ترین ابزار و اهرم راهبرد توسعه صادرات که با مبانی نظری آن نیز هماهنگی کامل دارد، انتخاب سرمایه گذاری ها و فعالیت های تولیدی جدید و گسترش تولیدات حول محور مزیت نسبی است. کشور ایران نیز چون با کمبود ارزهای معتبر مواجه است، شناسایی برتری های نسبی، استفاده بهتر از ذخیره ارزی موجود را فراهم می کند. آمار نشان می دهد که در سال های اخیر با فزونی تولید نسبت به مصرف، واردات سیمان به شدت کاهش یافته و ضرورت صادرات سیمان برای جلوگیری از رکود بازار این محصول مطرح شده است. هم چنین، از آن جایی که شرکت سیمان آبیک یکی از واحدهای مهم تولید سیمان در کشور می باشد- که به نوبه خود می توانند نماینده خوبی برای صنعت سیمان کشور باشد- پژوهش حاضر، مزیت نسبی شرکت سیمان آبیک را مورد سنجش و ارزیابی قرار می دهد. نتایج، حاکی از آن است که شرکت سیمان آبیک در تولید سیمان دارای مزیت نسبی است. تجزیه و تحلیل حساسیت نیز نشان می دهد که هزینه منابع داخلی نسبت به کاهش قیمت جهانی سیمان با کشش و نسبت به افزایش قیمت جهانی سیمان بی کشش است. هم چنین، هزینه منابع داخلی نسبت به تغییرات نرخ ارز(افزایش یا کاهش) بی کشش است. همچنین آمارهای صادرات سیمان در کشور و آمارهای تجارت جهانی نشان می دهد صادرات سیمان در ایران دارای مزیت نسبی می باشد و ایران در زمینه صادرات سیمان در سال 2010 در جایگاه چهارم جهان قرار گرفته است.