در تحقیق حاضر به بررسی خواص سایشی و پایداری حرارتی یکی از این نوع کامپوزیت ها یعنی کامپوزیتی با زمینه آلیاژ آلومینیوم aa2124 تقویت شده با ذرات بین فلزی دی سیلیسید مولیبدن پرداخته شده است. بدین منظور نمونه های کامپوزیتی که با دو روش متفاوت از روش های متالورژی پودر (در یک روش مخلوط شدن پودرها در آسیاب گلوله ای و در روش دیگر اختلاط به صورت تر) تولید شده بودند؛ انتخاب شدند. تعدادی از نمونه ها تحت عملیات حرارتی t6 (به منظور رسیدن به سختی بیشینه) قرار گرفتند. نمونه ها در دو حالت قبل و بعد از عملیات حرارتی تحت آزمون های سختی سنجی، سایش و فشار قرار گرفتند. فرایند حرارت دادن نوسانی نیز به منظور بررسی پایداری حرارتی کامپوزیت ها انجام شد. به منظور بررسی اثر آزمون های فوق از آنالیزهای om، sem، xrd وedx استفاده شد. نتایج آزمون ها و آنالیزها نشان داد که عملیات حرارتی باعث افزایش سختی هر دو نوع نمونه ی کامپوزیتی شده و بدین ترتیب مقاومت سایشی و خواص مکانیکی نیز بهبود یافتند. تفاوت در روش تولید نیز باعث تغییر در خواص سایشی و خواص مکانیکی کامپوزیت های با ترکیب مشابه شد. کامپوزیت ها تحت فرایند حرارت دادن نوسانی دارای پایداری حرارتی بودند و هیچگونه واکنشی بین زمینه و تقویت کننده مشاهده نشد